Dvorak: Symfonie nr. 6 in D op. 60; De waterman op. 107. Nederlands filharmonisch orkest o.l.v. Yakov Kreizberg. Pentatone PTC 5186-302 (69’21”). 2005/6

De altijd wat onbekende, maar prachtige Zesde van Dvorak uit 1880 heeft veel te danken aan de Tweede van Brahms. Kenmerkend voor de rijpe stijl van Dvorak zijn de herhaalde quasiromantische toonaard modulaties binnen een duidelijk klassieke structuur en het gebruik van het scherzo om heftig nationalistische gevoelens uit te drukken. Dit deel, een furiant (Tsjechische dans) was een van de eerste om hem als Slavische componist te bepalen. Het plaatst hem daarmee duidelijk op afstand van de overdaad aan type Duitse symfonieën uit die tijd.
Hoe dan ook: het werk verdient meer aandacht. Na de prachtige opname die Kreizberg van de Nieuwe wereld symfonie maakte, voldoet ook deze aan de hoogste verwachtingen. Verfijning, precisie, inzet, noem het enthousiasme zijn opnieuw kenmerkend hier. Mooi ook dat de herhaling in het eerste deel in acht wordt genomen. De waterman vormt een fraaie aanvulling en de opname uit de Beurs van Berlage is optimaal verzorgd.
Hiermee wordt Tsjechische dirigenten als Behlolávek (Warner en Chandos) en Sejna, Ancerl en Chalabala (allen Supraphon) het vuur na aan de schenen gelegd. Ook Chung (DG krijgt ineens zware concurrentie. Jammer dat de Amsterdamse opnamen van Harnoncourt op Teldec niet meer verkrijgbaar zijn.