Dvorak: Celloconcert in b op. 104; Pianotrio nr. 4 in e op. 90. Jean-Guihen Queyras met het Praags flharmonisch orkest o.l.v. Jiri Behlolávek c.q. Isabelle Faust (v), Jean-Guihen Queyras (vc) en Alexander Melnikov (p). Harmonia Mundi HMX 290.1867 (69’43”). 2004

De reden om deze al wat oudere cd nog te bespreken is dat hij voorjaar 2009 voor een zacht prijsje samen met de Harmonia Mundi catalogus verkrijgbaar werd. Dvoraks Celloconcert – het populairste van zijn drietal soloconcerten - met zijn niet zo lange speelduur kan met allerlei andere werken van de componist worden gecombineerd. Hier koos men voor zijn bekendste pianotrio waarin de cellist opnieuw een belangrijke rol speelt in het zesdelige werk.
Het is goed te horen dat deze niet-Tsjechische solisten zoveel feeling tonen voor het Boheemse idioom. Dat zorgt dat vooral de grote tempocontrasten in elk van de dumka delen optimaal effect sorteren en dat het trio ook dankzij de geweldige Isabelle Faust (al met een prachtige uitvoering van Dvoraks vioolconcert op haar naam) en de inspirerende Alexander Melnikov (krijgen we van hem nog het pianoconcert en een ander trio?) een uistekende indruk maakt. Deze verklanking behoort tot de momenteel mooiste direct naast die van het Weens pianotrio (MDG), Beaux Arts trio (Warner) en Borodin trio (Chandos).
Wat het Celloconcert betreft zou deze uitvoering misschien niet mijn persoonlijke eerste keus zijn. Daarvoor denk ik nog steeds eerder aan bv. Rostropovitch (DG), Wallfisch (Chandos) en Du Pré (Warner). Maar de jeugdige energie die Queyras tentoon spreidt heeft iets heel innemends, zijn attaque is fel waar nodig en hij zorgt voor enige prachtige pianissimi. Belohlávek zorgt voor een heel sympathieke, idiomatische begeleiding. Dus is dit nu voor deze lage prijs een onweerstaanbare cd.