Dvorak: Symfonie nr. 7 in d op. 70; Orkestsuite in A op. 98b, Amerikaanse, Boedapest festival orkest o.l.v. Iván Fischer. Channel Classics CCS SA 30010 (59’). 2009
Over de Zevende symfonie van Dvorak hangt de schaduw van een tragedie en in dat opzicht, al blijk van retrosepectie, vertoont het werk overeenkomsten met de Derde symfonie van Brahms, een werk dat Dvorak zeker kende. Beide composities ontstonden in 1885. Het is daarom mogelijk ook nauwelijks toeval dat beide werken in mineur staan.
Het scherzo en de finale bevatten enige van Dvoraks oorspronkelijkste muzikale gedachten en hun combinatie van ritmische vitaliteit met melodieën in vrije vorm stempelen die delen tot mee de mooiste uit de negentiende eeuw. De gevoelsmatige ernst van dit machtige werk kan aanspraak maken op waardering dat dit mogelijk ’s componisten mooiste symfonie is.
Fischer, die al met groot succes de Achtste en Negende symfonie op een cd combineerde (deze is intussen overgeheveld van Philips 464.640-2 naar Channel Classics), levert een interpretatie die wordt gekenmerkt door een stuwend, haast impulsieve vaart en het meeslepende momentum van de muziek is vrijwel absoluut. Het glanzende orkestspel spreidt de nodige warmte ten toon en de prachtige melodielijnen zijn prachtig gebundeld. Zowel vitaliteit als spontane lyriek krijgen het volle pond.
Dat Fischer het uiterste aan charme put uit de vaak op het eerste gehoor wat hoekig en ongeïnspireerd schijnende, minder bekende Amerikaanse Suite wat heel bekoorlijks maakt, behoeft nauwelijks nader betoog. De dalende beginfrase heeft iets van een spiritual. Zo begint het werk vrij rustiek en met een melodisch ostinato. Het Trio herinnert daarentegen weer meer aan een Slavische Dans, het Moderato heeft het lichte van een Polacca en de finale is een door warme lyriek gekenmerkte Nocturne.
Deze koppeling is wat ongewoon, maar best de moeite waard. Jammer hooguit dat de muziek al binnen een uur stopt. Mogen we stilletjes hopen dat Fischer bezig is aan een complete Dvorakcyclus? Mooi zou het wezen.
Intussen zijn er natuurlijk ook best interessante alternatieven voor de Zevende. Probeer en vergelijk met name Jansons (EMI 754.663-2), Harnoncourt (Warner 3984-21278-2), Davis (LSO Live LSO 0014), maar er is voldoende reden om voor nu Fischer de voorkeur te geven.