Donizetti: Lucia di Lammermoor. Maria Callas (s., Lucia), Ferruccio Tagliavini (t. Edagrdo), Piero Cappuccilli (b. Enrico), Bernard Ladysz (bs. Raimondo), Leonard del Ferro (t. Arturo), Margreta Elkins (ms. Alisa) Renzo Casellato (t. Normanno) met het Philharmonia koor en –orkest o.l.v. Tullio Serafin. EMI mono 747.440-8, 556.284-2 (2 cd’s, 1u 50’27”). 1959
Sir Walter Scott’s The bride of Lammermoor gaf Donizetti een gegeven om een intens emotionele opera te schrijven. In wezen gaat het verhaal over een langjarige strijd tussen de Schotse families Lammermoor en Ravenswood en de liefde tussen Lucia en Edgardo uit deze beide families. Lucia is de zuster van het hoofd van de Lammermoor clan en Edgardo de leider van de Ravenswood clan. Lucia sterft nadat ze de tegen haar wil opgedrongen echtgenoot heeft vermoord en wanneer Edgar haar lijkkist ziet worden weggedragen bij de begrafenis doodt hij zichzelf uit wanhoop.
De meesterlijke karaktertekening van de hoofdrolspelers uit dit werk en de reeks prachtige melodieën maakten dit de succesvolste opera van Donizetti.
Deze voor het genre typische romantische Italiaanse opera is beroemd vanwege de vocale pyrotechniek die nog is voor de ‘waanzinscène’ uit de derde akte, maar het werk bevat ook een aantal prachtige tenoraria’s. Aanvankelijk kregen die zelfs meer aandacht bij het publiek dan de inbreng van Lucia.
Callas nam het werk enige malen op, maar deze mono opname toont haar op haar best. Ze toonde in deze rol een passie die ongeëvenaard is en herschept Lucia’s gevoelsmatige en mentale instorting bewonderenswaardig. Ze zingt subtieler dan in 1953.
Tagliavini begint wat moeizaam, maar ontwikkelt zich gauw tot een gedegen, aangename en betrokken Edgardo; De jonge Cappuccilli is een kernachtige maar ook gevoelige Enrico en Bernard Ladysz een gezonde Raimondo.
Maar het succes is ook mede te danken aan de gevoelige, heel stijlvolle wijze waarop Donizetti zijn krachten leidt.
Geen wonder dat hier ook de concurrentie staat te trappelen. Voorop de elkaar geweldig inspirerende Callas, di Stefano en en Karajan (EMI 566.438-2) uit 1955, Suthereland, Pavarotti en Bonynge (Decca 478.1513) en Moffo, Bergonzi en Prêtre (RCA GD 86504).