Donizetti: Don Pasquale. Renato Bruson (bs), Eva Mei (s), Frank Lopardo (t), Thomas Allen (b) en Alfredo Giacomotti (b) met het koor van de Beierse omroep en het Omroeporkest München o.l.v. Roberto Abbado. RCA 09026-61924-2 (2 cd’s, 1u 59’36”). 1993

In zijn pas laat in zijn loopbaan geschreven komische meesterwerk Don Pasquale (1843) plunderde Donizetti de erfenis van Mozart om een soort commedia dell’arte in operavorm te scheppen. Het gaat om een oude man die op zoek is naar een jonge vrouw en de opera die daaruit voortkwam is opmerkelijk vanwege de natuurlijk lopende recitatieven en de luchtigheid van vocale partijen en het orkestspel.

De vrij kleine bezetting, aangevoerd door de haast meest volmaakte negentiende eeuwse soubrette rol van Norina maakt het werk heel geschikt voor kleine operagroepen. Het mag vreemd lijken dat het werk daarom niet vaker wordt opgevoerd, maar dat komt mogelijk omdat er geen vocaal vuur- of trapezewerk in voorkomt.

Gelukkig kan deze opera uitstekend tot zijn recht komen in een goede opname. Dit is er zo eentje waarin ook het libretto volledig tot zijn recht komt. Renato Bruson is een imposant klinkende Don wiens komische instincten hem nooit in de steek laten: echt een buffo karakter. Terecht serieuzer, maar ook heel mooi klinkt zijn tegenspeler Malatesta van Thomas Allen en Frank Lopardo draagt als Ernesto vooral een mooie serenade bij. 

Eva Mei is een Norina die de lastige coloratuur momenten met humor en distinctie meester is, al verleent ze de rol wat minder karakter dan bijvoorbeeld Graziella Sciutti bij Kertesz (Decca 433.036-2), een waardevol alternatief net als trouwens Mirella Freni bij Riccardo Muti (EMI 747.068-2). Onder Roberto Abbado’s alerte leiding krijgt de muziek een aanstekelijk brio en veel sprankelende panache. De aanpak is passend lichtvoetig.