Dutilleux: Symfonieën nr. 1 en 2 Le double; Vioolconcert L’arbre des songes; Sonnetten van Jean Cassou nr. 1 en 2; Timbres, espace, mouvement avec interlude; (J. Alain) Prière pour nous autres charnels; Métaboles; Celloconcert Tout un monde lointain…; Mystère de l’instant; The shadows of time. Olivier Charlier (v), Neal Davies (b), Martyn Hill (t), Boris Pergamentschikov (vc) met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Yan Pascal Tortelier. Chandos CHAN 9853 (4 cd’s, 3u.19’49”). 1992/8

De muziek van Dutilleux wordt vaak gekenmerkt door dromerigheid, een verkennend geluid en de gedachte van bewegingen in onverwachte richtingen. Daardoor vangt het oor meer op dan de noten zelf. Het verwondert dus niets dat de componist vaak werd geïnspireerd door poëzie en beeldende kunst.

Door zijn secure aard werkte hij nogal langzaam en zorgvuldig, vandaar dat zijn oeuvre vrij beperkt is. Hij heeft de avant-garde nooit van harte omarmd en zijn stijl is die van het Franse standaardgenre, vol geluiden die zowel precies als sensueel zijn. Om het even of de krachten groot of klein zijn, hij zorgt altijd voor maximaal effect. Zijn werken zijn door talloze musici geprezen, soms schreef hij opdrachtwerken voor hen: Charles Munch, Isaac Stern, Mstislav Rostropovitch, Seiji Ozawa, Anne-Sophie Mutter, Daniel Barenboim. De meesten van hen maakten ook opnamen van zijn werk. Zo verschenen in de loop der tijd heel wat separate opnamen door hen van Dutilleux’ werk.

Een aantal daarvan is in deze rubriek besproken.

Maar wie in één keer zijn orkestwerken wil leren kennen, kan haast niet beter doen dat dit album aan te schaffen. Yan Pascal Tortelier werd als interpreet van zijn werk door de componist heel hoog aangeslagen, zijn solisten mogen dan niet altijd de evenknie zijn van beroemdere vertolkers, ze voldoen alle zeer goed en de invulling van de orkestpartijen is steeds exemplarisch. Voeg daarbij als niet onbelangrijk pluspunt een voortreffelijke opnamekwaliteit.