Dvorak: Celloconcert in b  op. 104, B. 191; ‘Lasst mich allein’ op. 82/1 (bew. Lenehan); Rondo in g op. 94, B. 171; ‘Goin’ home’ (thema   largo uit Symfonie nr. 9 in e op. 95, B. 178, bew. Fisher/Lenehan); uit Liederen die mijn moeder me leerde 'Als die alte Mutter' op. 55/4, B. 104 en 'Stil woud' op. 68/5  (bew. Grünfeld); Stille bossen op. 68/5, B. 173; Slavische dans op. 46/8. Alisa Weilerstein met het Tsjechisch filharmonisch orkest o.l.v. Jirí Belohlávek c.q. Anna Polonsky (p). Decca 478.5705 (67’08”). 2013

Verrassend genoeg gaat het hier om een nieuwe opname van Dvoras celloconcert die bij alle concurrentie iets bijzonders bezit, namelijk getuigt van een frisse visie die elk idee van gewone routine meteen uitbant. Het is bewonderenswaardig hoe de Amerikaanse celliste zich opperbest thuis voelt in dit idioom. Natuurlijk, het contact met een hiervoor echt aangewezen orkest als het Tsjechisch filharmonisch met zijn inspirerende dirigent Behlolávek zal daarbij hebben geholpen. Net als de puike techniek, de virtuoze wapenrusting en de fraaie cellotoon van de soliste. Maar de getoonde spontaniteit, virtuositeit en gevoeligheid voor wisselende stemmingen spelen een minstens zo belangrijke rol. En vergeet de expressieve bezonnen gedeelten niet die zo fraai klinken dat ze speciale lof waard zijn. Maar goed dat de solistische inbreng zo gaaf is want deze komt extra naar voren omdat ze in de opname met voorrang is behandeld.

De rest van het programma is aardig bedacht en al even verrassend, ook vol afwisseling. De diverse bewerkingen klinken erg mooi en eigenlijk alleen de Slavische dans klinkt als origineel typischer.

Wat het concert aangaat, is de concurrentie van onder meer Wispelwey (Channel Classics CCD SA 25807), Rostropovitch (DG 447.413-2) en Capuçon (Virgin  519.035-2) zeer groot, maar Weilerstein weet zich in dit gezelschap redelijk te handhaven.