Elcock: Symfonie nr. 3 op. 16; Choses renversées par le temps ou la destruction op. 20; Festivo overture op. 7. Liverpool filharmonisch orkest o.l.v. Paul Mann. Toccata Classics TOCC 0400  (72’16”). 2017 

De Britse componist Steve Elcock (1957) is een fenomeen. Een autodidact en een eenling. Een buitenstaander in de muziek die gewoon zijn eigen gang gaat en muziek schrijft die van een enorme kracht en grootheid getuigt. Ruim een kwart eeuw hield hij zijn werk achter slot en grendel, maar onlangs stuurde hij wat partituren naar Martin Anderson van Toccata. Die zorgde dat deze interessante muziek nu toegankelijk is gemaakt.

Hij moet best een erudiet man zijn en veel kennis hebben van vroegere muziekwerken en componisten. Dat zijn werken enigszins aansluiten op de wereld van Nielsen, Sibelius, Simpson en Brian hoeft dus waarschijnlijk niet te verbazen. Zijn omgang met en beheersing van het orkest maakt een ervaren indruk. Heel wonderlijk eigenlijk.

De driedeige, bijna 37 minuten durende symfonie uit de periode 2005/10 met een interessant ostinalo tweede deel en een passacaglia in sarabande tempo als finale. Een titanisch, vrij dramatisch en donker getint werk

Choses renversées par le temps ou la destruction uit 2013 heeft ook drie delen: ‘colonnes brisées’, ’moulins de dieu’ en ‘dernier homme debout’. Merkwaardig dat Elcock zich hier ineens in het Frans uit in deze compositie met het thema vernietiging op de achtergrond Opvallen dat hij begint met de Prélude in fis uit Bach’s Wohltemperierte Clavier. Aan dit werk valt een solistische klavecimbelrol toe die wordt vervuld door Richard Casey. Het is gezien de titel en de benaming van de delen een duister drieluik waarin volgens de componist ‘de broze schoonheid voortdurend wordt bedreigd door de krachten van de onwetendheid’.

De ouverture tenslotte dateert uit 1997 en is een pakkende pastiche van Elgar en Walton. Paul Mann en zijn orkest uit Liverpool zorgen voor goede uitvoeringen die op sommige momenten echter wel wat beter verzorgd hadden mogen zijn. Niettemin loont deze kennismaking met Elcock. Op Toccata is meer van Elcock te verwachten gezien de aankondiging ‘Volume One’ op de omslag.