Enescu: Pièces impromtues op. 18 nr. 1-7; Pianosuite nr. 2 in D; Regrets. Sina Kloke. MDG 904-2039-6 (64’59”). 2017

De ondernemingslust van de jonge Duitse pianiste Sina Kloke is dermate groot, dat ze zich op haar Naxos debuut cd laat horen in onbekende werken van de Brit Vaughan Williams en hier voor een soloprogramma de blik richt op het Roemenië en Frankrijk van Georges Enescu. 

We kennen Enescu het beste als componist en violist, maar hij moet ook een voortreffelijke pianist zijn geweest. Cortot vond destijds dat Enescu een betere techniek had dan hij. Geen wonder dat Enesco de pianist die zijn werk wil spelen vaak aan een strenge test onderwerpt.

Zijn drie Pianosuites brengen zijn ontwikkeling van 1897 als zestienjarige tot 1916 in kaart. De Pièces impromtues uit de periode 1913/6 vormen niet zozeer een hechte suite, het gaat met deeltjes als ‘Mélodie’, ’Voix de la steppe’. ‘Mazurk mélancolique’, ‘Choral’ en ‘Carillon nocturne’ meer om onafhankelijke stukken uit een complexe persoonlijke, nog ietwat Roemeense klankwereld.  

De vierdelige Pianosuite nr. 2 is gebaseerd op barokke vormen en heeft een duidelijker Frans neoklassieke inslag. Beginnend met een majestueuze ‘Toccata’, wordt het hoogtepunt gevormd door een elegante ‘Pavane’. Het losse ‘Regrets’ vormt een aardige toegift waaraan niets te betreuren valt, of het zou moeten zijn dat et recital is afgelopen.

Sina Kloke doorstaat deze Enesco test met vlag en wimpel; steeds weet ze het juiste karakter te vinden en de goede sfeer te treffen. Haar voordracht is consistent helder en overdacht.

Natuurlijk ondervindt ze concurrentie van meest Roemeense pianisten met uitvoeriger (tot zelfs complete opnamen van de pianowerken van Enescu). Bijvoorbeeld van de drie Pianosuites door Aurora Ienei (Olympia OCD 414), Cristian Petrescu (Accord 20442-2), Luiza Borac (Avie AV 0012) en Raluca Stirbat (Hänssler 98.060) maar het pleit voor Kloke dat ze zich met haar spel op even idiomatisch en hoog niveau begeeft.