Elgar: Caractus op. 35. Elizabeth Llewellyn (s), Elgar Llyr Thomas (t), Roland Wood (b), Christopher Purves (bs), Alastair Miles (bs) met het Huddersfield koor o.l.v. Martyn Brabbins. Hyperion CDA 68254 (2 cd’s, 1u. 36’17”). 2018

In tijden van de Brexit verwarring is het wel eens goed om de vrijwel vergeten in 1896 nog aan koningin Victoria opgedragen cantate Caractus te beschouwen. Of sprake is van ironie dat Hyperion net nu deze opname  van een werk zonder altsolist, maar daarvoor met twee bassen maakte?

Caractus is gebaseerd op het verhaal van de Britse held die in de eeuw v.Chr. na een deels als guerrilla vergeefs gevoerde strijd tegen de Romeinen, vluchtte, gevangen werd genomen en tot slot werd vergeven door de Romeinse keizer Claudius.

Alleen de Triomfmars van de intocht in Rome en een paar regels over de naties ‘die klaarstonden om hand in hand de lof van Engeland te zingen”. Ironischer kan niet anno 2019.

Maar dat terzijde, Na Groves (EMI 763.807-2) en Hickox (Chandos CHAN 9156/7) geeft Brabbins een zo mogelijk nog mooiere vertolking van het werk. Beschikkend over een goed, homogeen solistenteam en een vanouds voortreffelijk koor zorgt hij voor een idiomatische Elgariaans geluid.