Eller: Vioolconcert in b; Symfonische legende; Fantasie in g voor viool en orkest; Symfonie nr. 2 (onvoltooid). Baiba Skride met het Ests nationaal symfonie orkest o.l.v. Olari Elts. Ondine ODE 1321-2 (67’39”). 2017

Om muziek uit het lang onder Russische onderdrukking lijdende Estland buiten eigen land bekend te maken, zijn Estse kunstenaars het meest voor de hand liggend. Van Heino Eller (1887 - 1970) had anders waarschijnlijk niemand gehoord. Hij was de eerst Est die in 1934 een Vioolconcert afleverde, reviseerde het nog wat in 1937 maar de première in 1940 ging niet door. Het kwam pas in 1965 tot eerste uitvoering door Vladimir Alumäe en Neeme Järvi. Maar dat was van een ingekorte versie.

In deze opname zijn de bijna 200 toen ontbrekende maten uit de finale in ere hersteld. Het blijkt een vrij bondig lyrisch werk te zijn dat zijn karakter en inhoud vlot prijsgeeft en heeft een heel mooie bravourcadens tegen het slot.

Het is Baiba Skride haast op de huid geschreven en ze zorgt samen met Olari Elts voor een optimale uitvoering. 

Met vlotte, innemende lyriek keert ze nog even terug in de Fantasie uit 1916. De Symfonische legende uit 1923, herzien in 1938 heeft een sterk verhalend, tamelijk mild pastoraal karakter en bevat zelfs een volksdansmelodie en een wals. Men kan er zich een mooi door de maan verlicht landschap bij voorstellen waar een menigte iets te vieren heeft.De Symfonie nr. 2 onderging in 1947 een tragisch lot. Omdat de componist vreesde dat het werk niet aan de Sovjetnorm zou voldoen, liet hij het bij een torso van één deel dat pas in 2012 voor het eerst klonk. Er is een fijnzinnig andante begin, gevolgd door een atletisch allegro molto.