Enescu: Pianosuite nr. 3 op. 18; Pianosonate nr. 3 in D op. 24. Saskia Giorgini. Piano Classics PCL 10184 (57’02”). 2019

De Italiaans-Nederlandse pianiste Saskia Giorgini won in 2016 in Salzburg het Mozart concours en werkte in kamermuziekprogramma’ samen met Janine Jansen, Martin Fröst en op Schubertgebied met Ian Bostridge. Voor haar cd debuut koos ze twee werken - eentje uit de middenperiode en een laat - van Enescu.

De Pianosuite nr. 3 telt zeven deeltjes en kreeg de bijnaam Pièces impromptues die goed past bij deze zeven heel originele miniatuur klankgedichten waarvan het laatste ’Carillon nocturne’ ook meteen het hoogtepunt is. Maar ook het zangerige  ‘Voix de la steppe’, de Chopineske ‘Mazurk mélancolique’ en de grillige ‘Burlesque’ hebben iets bijzonders.

Enescu schreef het werk in de periode 1913-1916 dus tijdens W.O. I en of het de invloed daarvan was die er in doorwerkte is niet zeker, maar de stemming wisselt tussen optimistisch dromerig, extatisch en somber wild. Het geheel heeft onmiskenbaar iets van Bartók, maar lijkt ook te anticiperen op Messiaen.

De Pianosonate is uit 1934 waarin in alle drie delen eenzelfde thema opduikt is tevens Enescu’s laatste grote pianocompositie. Het is een vrij luchtig en heel inventief werk waarvan men kan veronderstellen dat het in een gelukkige, harmonieuze levensfase werd geschreven. Niets is echter minder waar. Het privéleven van de componist was geheel van slag als gevolg van de mentale ineenstorting van zijn vrouw Maruca die haar de rest van haar leven in een staat van waanzin bracht.

In een brief aan de Edmond Fleg, de librettist van de kort tevoren geschreven opera Oedipe schreef hij: ‘Ik troost mezelf door te vluchten in het componeren van een nieuwe pianosonate’.

De pianiste verklaart het andante cantabile tot ‘een van de mooiste stukken die ik ken’ en speelt het dienovereenkomstig heel liefdevol. Heel begrijpelijk: dit deel ademt een evenwichtigheid, eenstemmigheid die flink werd beïnvloed door Roemeense volksmuziek. De finale is levenslustig vrolijk als iemand die uitgelaten danst op een zonovergoten bloemenweide. Zo speelt Giorigini dat ook.

Met niet zo voor de hand liggende werken zorgt ze voor een droomdebuut in de cd wereld.