Enescu: Pianotrio’s nr. 1 in g en 2 in a; Britten: Introduction and allegro op. 47 (bew.). Amatis trio. AVI 8553.477 (70’09”). 2019

De Roemeense componist, violist en pianist George Enescu (1881–1955) behoorde, hoewel hij het grootste deel van zijn leven in Parijs woonde tot de grootste componisten uit zijn geboorteland. Zijn gepubliceerde oeuvre omvat slechts 33 opusnummers, maar hij componeerde veel meer en omdat hij een perfectionst was en het druk had als uitvoerend kunstenaar en lesgevende pedagoog is veel van zijn muziek onbekend gebleven. Casals noemde hem wat overdreven ‘het grootste muzikale fenomeen sinds Mozart’.  

Zijn beide voltooide pianotrio’s behoren tot zijn onbekendere werken, hoewel ze wel in 2011 zijn opgenomen door het Brancusi trio (Zig Zag territoires ZZT 303), samen met de Sérénade lointaine voor pianotrio. 

Het trio in g is een jeugdwerk uit zijn studietijd in Wenen (1897), dat lang verloren werd gewaand totdat niet zo lang geleden de drie partijen werden teruggevonden en invloeden van Schumann en Brahms vertoont, maar het thematisch materiaal is levendig en best al persoonlijk verwerkt. Het Trio in a is van veel later, uit 1916 en heeft esoterische trekken met grote sfeerwisselingen en invloed van het Franse impressionisme. 

Er is echter ook nog een onvoltooid trio uit 1942, dat werd voltooid door Pascal Bentolu. Dat had ik van het in 2014 opgerichte en enige malen prijsgekroonde Amatistrio van Lea Hausmann (v), Samuel Sheppard (vc) en Mengjie Han (p) op hun cd debuut liever gehoord dan een bewerking van de compositie boor strijkkwartet en strijkorkest van Britten die in zijn oorspronkelijke vorm te vinden is op een opname met Britse muziek voor strijkorkest van het Engels kamerorkest o.l.v. Benjamin Britten (Decca 425.160-2).

Maar de drie begaafde jonge musici weten goed wat deze muziek nodig heeft en hoe die op zijn best kan worden gespeeld; hun samenspel is heel hecht en het drietal verdient een pluim dat het deze minder commerciële werken heeft gekozen voor hun debuut.