Eggert: Die Tiefe des Raumes, voetbaloratorium. Ania Vegry (s., deugd), Ruth-Maria Nicolay (ms., laster), Simon Rode (t., speler), Hans Christoph Begemann (b., journalist), Peter Geisberg (spr., oud international), Daniel Herzog (spr. reporter), Wowo Habdank (spr., trainer) met het koor en orkest van Musikakademie der Studienstiftung des deutschen Volkes o.l.v. Moritz Eggert. NEOS 12009/10 (2 cd’s, 1u., 54’53”). 2020

 

Met de kwalificaties voor het Europees Voetbal Kampioenschap 2021 aan de gang, is het wel aardig om even aandacht te schenken aan het Voetbaloratorium dat Moritz Eggert (1965) op een libretto van Michael Klaus componeerde. Het werk heeft twee delen, de ‘Eerste helft’ en de ’Tweede helft met extra naspeeltijd’. Normaal houdt hij zich met serieuzer onderwerpen bezig in zijn zeven opera’s en werken voor danstheater maar hier springt hij even uit de band. 

De Engelse componist Benedict Mason ging hem voor met ‘Playing away’, een oratorium over een wedstrijd tijdens de kampioenschappen van 1990 in München. Eggerts Voetbaloratorium ging voorafgaand aan het wereldkampioenschap in 2006 tijdens de RuhrBiennale in 2005 in Bochum in première. Voor de openingsceremonie zorgde hij in samenwerking met regisseur Christian Stücki en toneelontwerpster Marlene Pohley.

Hoe hij tot dit zeer wereldse oratorium kwam, verklaarde de componist als volgt: ‘Oratoria hoeven niet noodzakelijkerwijze  ‘sacraal’ te zijn en daarom hebben we er als een soort grap de esthetisch de klassieke vorm van het oratorium te kiezen en daarin de sterspeler als een soort Jezus en de verslaggever als een soort evangelist te plaatsen. Voetbal is immers voor velen een surrogaat religie en in zoverre speelt dat sacrale toch een rol. Maar mij ging het er vooral om de ironie van een dergelijke happening te belichten en artistieke waarde te verlenen’.

Zijn intenties komen goed tot hun recht in deze keurig gelukte uitvoering.