Enescu: Cellosonates nr. 1 in f op. 26/1 en 2 in C op. 26/2; Nocturne et saltarello; Allegro in f. Rudolf Leopold en Raluca Stirbat. Paladino PMR 0104 (78’26”). 2020

 

Er schijnt te worden gestreden over de echte geboortedag van de Roemeense componist George Enescu. Was dat 7 of 19 augustus 1881? Voor cellist Rudolf Leopold en pianiste Raluca Stirbat maakten die twaalf dagen verschil niet uit: ze legden  ter gelegenheid van die gebeurtenis Enescu’s complete werken voor cello en piano vast.

Van de tot nu toe beluisterde uitgaven met de beide Cellosonates maakten die van Viviane Spanoghe en André de Groote (Classic Talent DOM 2910.79, Et’cetera KTC 1512) uit 2003 en van Gerhard Zank en Donald Sulzen (Arte Nova 74321.54461-2) uit 1997 de meeste indruk. Maar hoewel zij ook Nocturne et saltarello uit 1897 speelden, ontbrak het Allegro uit rond 1898 dat ik nergens in de lijst van Enescu’s werken kan vinden, maar dat met zijn 9’45” best een substantieel stuk is.

De Sonates ontstonden met groot tijdverschil (1898 en 1935). Nummer 1 als het werk van een zeventienjarige die in Parijs studeerde en onder invloed stond van Saint-Saëns, nummer 2 als rijp werk (opgedragen aan Casals) met een duidelijk eigen stempel. Toen hij Nocturne et saltarello schreef, was hij zelfs nog een jaar jonger.

Deze nieuwe opname bevalt me nog net iets beter. Dat komt waarschijnlijk omdat Raluca Stirbat Raluca Roemeense is en dichter bij Enescu’s idioom staat dan de anderen (Rudolf Leopold is Oostenrijker). Bewust of onbewust speelt de pianopartij hier ook de belangrijkste rol. Luister maar naar de interactie in beide laatste delen van Cellosonate nr. 2. Zo ontstond een cd met louter opwekkende muziek.