Elgar: The Dream of Gerontius op. 38. Alice Coote (s), Paul Groves (t), Bryn Terfel (b) met het Hallé jeugdkoor, koor en –orkest o.l.v. Mark Elder. Hallé concerts society HLD 7520 (2 cd’s, 1u. 34’09”). 2008 

Elgar groeide als een R.K. jongen op, maar zijn geloof was nooit erg sterk geweest. The dream of Gerontius kan worden beschouwd als een poging om dat geloof te herbevestigen. Het gaat om een lang gedicht van kardinaal Newman over de ziel die van het leven in de dood overgaat. Inderdaad componeerde Elgar hierna nog twee minder bekende Bijbelse oratoria.

Maar hier gaat het om een van zijn meest inlevende werken, een gevoelige maar ook pakkende muzikale verwerking van een tekst die nogal wat heel fundamentele gedachten opwerpt als Gerontius (tenor) zich door zijn laatste ziekte sleept en daarna naar de hemel wordt geleid door een angel (alt).

Elgar’s dramatische verbeelding en het ontbreken van ieder zweem van sentimentaliteit tilt Gerontius ver uit boven het moeras van makkelijk te vergeten Victoriaanse oratoria. Toen Elgar klaar was met het werk, noteerde hij op de partituur: “This is the best of me”. Waarschijnlijk is het ook zijn beste prestatie.

Elder ontpopt zich als een uitstekende koordirigent en hier schept hij een bijzonder helder en levendig beeld van deze compositie zonder het zicht te verliezen op de mystieke kern van het werk. Zijn solisten zijn van behoorlijk kaliber met Paul Groves als een dynamische Gerontius, Alice Coote als een ontroerende engel en een krachtige Bryn Terfel in de dubbelrol van priester en engel van de doodsstrijd. 

Natuurlijk zijn er nogal wat andere erg goede opnamen van dit werk. Te denken valt aan HIckox (Chandos CHAN 8641/2), Barbirolli (EMI 573.579-2) en Boult (EMI 566.540-2).