Elgar: Symfonie nr. 2 in Es op. 63. BBC symfonie orkest o.l.v. Edward Downes. Naxos 8.550635 (56’02). 1993 

Nadat zijn zelfvertrouwen sterk was toegenomen door de erg positieve ontvangst van zijn Eerste symfonie, begin Elgar al vrij snel aan nr. 2. Die kwam in 1911 af. Hij droeg het werk op aan de overleden koning Edward VII, maar ondanks een treurig element in het langzame deel had de componist niet de bedoeling om een programmatische verbinding te suggereren.

In tegendeel: de stemming is eerder opgewekt hoewel de structuur van de finale complexer is dan in de Eerste symfonie. Dat kan hebben bijgedragen aan de aanvankelijk wat lauwe reacties op het werk.

Daar bestaan wel heel wat opnamen van (ook eentje van Haitink op EMI), maar waarom niet kiezen voor de goedkoopste als deze minstens zo goed is als de rest. Downes heeft namelijk de meer raadselachtigev kanten van de symfonie goed opgelost. Manierismen ontbreken, de muziek klinkt natuurlijk en weldpekend. Tot die rest behoren verder onder meer Boult (EMI 764.014-2), A. Davis (Warner 0927-49586-2) en Handley (CfP CFP 4544).