Franck: Pianokwintet in f M. 7; Debussy: Strijkkwartet in g op. 10 L. 91. Marc-André Hamelin met het Takács kwartet. Hyperion CDA 68061 (62’24”). 2015

Het bijzondere aan deze cd is om te beginnen de koppeling van Francks Pianokwintet uit 1879 en Debussy’s Strijkkwartet uit 1893. Dit laatste werk werd meestal en ook best logisch samengebracht met het strijkkwartet van Ravel uit 1903.

Van die combinatie bestaan enige der nog steeds mooiste opnamen van het Belcea kwartet (EMI 574.020-2 + Dutilleux), het Ebène kwartet (Virgin 519.045-2 + Fauré), het Juilliard kwartet (Sony 82796-92622-2 + Dutilleux) en van het Melos kwartet (DG 463.082-2). 

De samenwerking van Hamelin met het Takács kwartet steunt op enige ervaring, zoals uit eerdere opnamen van het Pianokwintet van Schumann (Hyperion CDA 67631 uit 2009) en dat van Shostakovitch (CDA 67987 uit 2014).

De nieuwe vertolkers voelen zich hoorbaar beter thuis in de gevraagde emotionele intensiteit van het kwintet van Franck dan in het juist wat expressieve terughoudendheid vragende, minder stoffelijke kwartet van Debussy dat nu haast te concreet klinkt. Maar dit is een bevinding van een met die vroegere opnamen ter beschikking staande superkritische instelling.

Opvallend genoeg is de oude mono opname van Francks kwintet met Clifford Curzon (BBC Legends BBCL 4061-2) eigenlijk nog steeds onovertroffen.

Laat u wanneer juist deze combinatie werken u aanpreekt vooral niet hinderen door de hier getoonde superkritische opstelling, want de nieuwe uitgave is op zichzelf best de moeite waard.