Ferrari: Il Sansone; ‘Amanti, io vi so dire’; ‘Deggio amarvi’; ‘Pur ti miro’; ‘ Amor tu m’hai pur colto’; Io v’amo e v’ameró’ uit Musiche varie, band III. Roberta Invernizzi (s), Gian Paolo Fagotto (t), Roberto Balconi (altus), Furio Zanasi (b) en Carlo Lepore (bs) met Il complesso barocco o.l.v. Alan Curtis. Virgin 545.412-2 (70’26”). 1999

Benedetto Ferrari (1603-1681) was niet alleen componist, maar ook mede grondlegger van het eerste commerciële operatheater Teatro San Cassiano in Venetië in 1637, waar hij als tijdgenoot van Monteverdi ook muziek schreef.

Het oratorium Il Sansone uit 1680. Al is het werk op het Bijbelse verhaal gebaseerd, Het heet een ‘oratorio erotico’ vanwege de betoverende wereldse rol die Dalila daarin vervult. Ze herinnert in dit opzicht ook aan Poppea. Ze wordt hier magnifiek in al haar stemmingen – prikkelbaar, betoverend en triomfantelijk - verpersoonlijkt door Roberta Invernizzi .

Roberto Balconi’s Ragione – Rede – is een moraliserende rol die op het lijf gesneden lijkt van deze counter tenor. De andere allegorische bijrol is weggelegd voor ‘Passie. Zeker waar deze de mentaal even zwakke Samson uitnodigt om in de armen van Dalila te gaan slapen onder een dekentje van sensuele strijkersklanken. De sfeer verandert hier even van oratorium in opera.

Het met vrij grote zekerheid door Ferrari geschreven duet ‘Pur ti miro’ lijkt als twee druppels water op het slot van Monteverdi’s L’incoronazione di Poppea. Het wordt volmaakt gezongen door Invernizzi en Elena Cecchi Fedi.

Het is vooral te danken aan Invernizzi en de even uit zijn autoritaire tot zwakte vervallende Samson van Carlo Lepore en de sexie Dalila van Invernizzi dat dit juweeltje van een werk zo boeiend maakt. Over de hele linie, dus ook door de verteller en het koor wordt met passie gewerkt en het klein gehouden orkest speelt stimulerend zodat alle emoties van het werk tot uiting komen.

Het programma is aangevuld met wat liederen uit een bundel Musiche varie uit 1642.