Franck: Mélancolie FWV.10, CFF 122; Andantino quietoso in Es op. 6 FWV 5; Vioolsonate in A FWV CFF 114. 8; Ravel: Vioolsonate nr. 2 in G; Tzigane. Kirill Troussov (v) en Alexandra Troussova (p). MDG MDG 903-1984-6 (65’29”). 2016

Wat de composities voor viool en piano van César Franck betreft, bleef het niet bij ‘de’ Vioolsonate uit 1886. In 1843 schreef hij Andante quietoso en Duo concertant in Bes op. 14, FWV.6, in 1889 Mélancolie. Opvallend is het bij al deze composities om betrekkelijk vroege werken gaat en dat Franck in zijn latere leven nooit meer om dit genre duo’s bekommerde en zich steeds meer op orgel- en vocale werken richtte.

In geheel op de kamermuziek gerichte albums van Marian Sirbu c.s. (Dynamic CDS 21/1-2) en Tatiana Samouil c.s. (Cypres CYP 4637) kwamen deze werken al heel goed aan de orde.

Onder de titel Emotions brengen de Russische, thans in Duitsland levende zus en broer Troussov die in 1998 op cd debuteerden met werken van Beethoven, Brahms, Wieniawski, Zimbalist en Rimsky Korsakov (Warner 7243-573.212-2) en in 2013 vervolgden met Memories, gewijd aan Russische stukken van Prokofiev, Schnittke,  Shchedrin, Shostakovitch, Rachmaninov, Khatchaturian en Tchaikovsky (MDG MDG 603-1903-2) nu een interessante Franck selectie, gecombineerd met viool/piano werken van Ravel om in Franse sfeer te blijven en de suggestie van een gewoon recital te scheppen met Franck voor de pauze en Ravel daarna.

Sinds hun jeugd spelen de Troussovs samen dus heeft het duo intussen een voortreffelijke homogeniteit bereikt. Dat is te horen wanneer ze in de sonate van Franck unaniem agogische vrijheden gunnen.

Het wil best iets zeggen dat de Troussovs zich redelijk goed kunnen met met de beste eerdere opnamen van Francks sonate door  Kaja Danczowska en Krystian Zimmerman (DG 477.5903), Kyung-Wha Chung en Radu Lupu (Decca 421.154-2) en Sergey en Lusine Khatchatrian (Naïve V 5122) voorhanden zijn. Zie ook de Vergelijkende Discografie uit juli 2014.

In de sonate van Ravel wordt voor samenhang en eenheid gezorgd in het eerste deel, de Blues klinken echt door jazz gedreven en de finale al als een perpetuum mobile in volle actie. Het eindresultaat is heel contrastrijk.

Van de Vioolsonate en de Tzigane van Ravel in dezelfde combinatie stond bijvoorbeeld al een heel fijne uitgave van Philippe Graffin en Claire Désert (Avie AV 2059) ter beschikking. Daarin werd net zoals nu door de Troussovs aangetoond dat dit werk ook zonder luthéal volkomen idiomatisch klinken. 

Een vermeldenswaardige bijzonderheid is nog dat Kirill Trousov speelt op de Adolph Brodsky Stradivarius uit 1702 die werd gebruikt voor de première van het Vioolconcert van Tchaikovsky in 1881 en dat Alexandra Troussova speelt op een gerestaureerde Manfred Bürki Steinway uit 1901.

Jammer hooguit dat het 12 minuten durende Duo concertant van Franck en dat er nog net bij had gepast op deze cd, is weggelaten. 

Maar zonder omwegen: wat een fijn recital is dit!√