Franck: Le chasseur maudit; Les Éolides; Psyché. Bazels symfonie orkest o.l.v. Armin Jordan. Erato ECD 88167 (55’01”). 1985

Franck: Rédemption; Nocturne (bew. Ropartz); Le chasseur maudit; Psyché; Les Éolides. Christa Ludwig (ms) met het Orchestre de Paris o.l.v. Daniel Barenboim c.q. Suisse romande orkest o.l.v. Ernest Ansermet. DG 476.2800 (71’40”). 1976/1967

Twee cd’s met belangrijke orkestwerken van César Franck. Rédemption (1872, met de ondertitel ‘Morceau symphonique’) is in feite een tussenspel uit het gelijknamige grootschalige oratorium. Het begint mysterieus en zacht, maar eindigt Wagneriaans krachtig.

De door Francks leerling Guy Ropartz bewerkte sensuele Nocturne op tekst van L. de Fourcard uit 1884 is een juweeltje, vervoerd en doorleefd gezongen door Christa Ludwig. Jammer dat hij maar vier minuten duurt.

Het vierdelige symfonische gedichte Le chasseur maudit (de vervloekte jager), gebaseerd op de ballade van Burger uit 1882 ondergaat zijn dodelijke lot omdat hij op een kerkelijke feestdag ondanks een kerkelijk verbod op jacht gaat. Eveneens Wagneriaanse muziek met vanzelfsprekend het nodige hoorngeschal. Kameleonkleurig verschietende muziek, eindigend in een koortsige finale. Het volgende symfonische gedicht, Psyché (1888) voert de luisteraar binnen in de mythologische wereld van Psyche en Eros. Het werk bestaat uit een liefdesscène als eerste deel, de vlucht van Psyche (gedragen door de wind) als tweede, De tuin der liefde nr. 3 en tot slot Psyche en Eros. De toespelingen op Tristan en Isolde zijn evident, maar bij Franck is alles omgeven door tendresse.

Barenboim zorgde in Parijs voor puike verklankingen.

Tenslotte neemt Ernest Ansermet ons vanuit Genève bijna tien jaar eerder mee in het eveneens symfonische gedicht Les Éolides (1876), een soort equivalent van het later geschreven ballet Jeux van Debussy. Dat Ansermet een groot Franckvertolker was, spreekt uit iedere maat. 

Wie met kwalitatief en kwantitatief genoegen neemt met ietsje minder, kan bij Armin Jordan terecht.