Farrenc: Air russe varié op. 17; Études op. 26 nr. 3 in a, 4 in G, 7 in D, 8 in b, 10 in fis, 12 in E, 19 in bes, 22 in f, 30 in d; Valse brillante op. 48; Nocturne op. 49; Variations brillantes sur la cavatine d’Anna Bolena de Donizetti op. 15. Konstanze Eickhorst. CPO 999.879-2 (60’01”). 2002

Grappig, ineens die belangstelling voor de Franse componiste Louise Farrenc (1804-1875) die in het midden van de negentiende eeuw actief was, werd bewonderd door Berlioz en Schumann, die zich in het centrum van van het muzikale leven in Parijs bevond en gevierd werd als pianodocente, componiste en geleerde. Tot haar leraren behoorden Reicha, Hummel en Moscheles. Om daarna vrijwel vergeten te worden.

Ze werd geboren in een artistieke familie die veel in kunstkringen rond de Sorbonne verkeerde, waardoor ze goede contacten kon leggen.

De fraai canon van haar drie symfonieën werd in deze rubriek onlangs besproken.

Het zal destijds niet gemakkelijk zijn geweest om haar composities aan de man (!) te brengen. Het duurde ook zeven jaar voordat ze hetzelfde salaris als haar manlijke collega’s verdiende als pianodocente aan het Parijs’ Conservatorium waar ze dertig jaar lesgaf en tot de succesvolste pedagogen behoorde.

Het principe van heldere gedachten en duidelijke structuren vinden we ook in haar pianowerken terug. Daarin legde ze ook een gedegen expressief momentum, steeds zonder enigerlei overdrijving. Waarbij we moeten bedenken dat ze wat dit betreft meer in de Duitse dan in de Franse traditie stond.

Voordat Biliana Tzinlikova haar gering overlappende Farrenc cd had gemaakt, wijdde  Konstanze Eickhorst  haar aandacht al aan de componiste. Zij legt de aandacht vooral op de Études en doet haar uiterste best om ook een lans te breken voor Farrenc en slaagt daar perfect in.

Misschien is het aantrekkelijk om ook eens naar beide Pianokwintetten van Farrenc te luisteren. Eén der aardigste opnamen daarvan is van het Linos ensemble (Brilliant Classics 94815) uit 2013.