Fagerlund: Drifts; Stonework; Gitaarconcert Transit. Ismo Eskelinen met het Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. BIS SACD 2295 (50’00”). 2017

Bezoekers van het Concertgebouw zullen zich uit het seizoen 2016/7 de Finse componist Sebastian Fagerlund als ‘componist in residence’ herinneren. Sindsdien zijn daar ook nieuwe werken van hem in première gegaan. Zo klonk daar 21 mei 2018 het derde deel van een trilogie, Ignite, voor het eerst

De beide voorafgaande  Drifts uit 2017, Stonework uit 2015 en het zesdelige Gitaarconcert uit 2013 zijn als aanvulling op eerdere aan deze componist gewijde opnamen met o.m. concerten voor klarinet, viool, fagot, andere orkestwerken en de kameropera Dobeln, steeds met Hannu Lintu als dirigent en pleitbezorger verwezenlijkt.

Drifts straalt meer vaagheid en onzekerheid uit, maar ook resten van de kille grandeur van de opera Autumn sonate uit 2016.

Bij Stonework moeten we denken aan door de mens vervaardigde structuren als wegwijzers, mijlpalen, sculpturen, navigatiemiddelen en grafzerken.

In het Gitaarconcert is het solo-instrument als lilliputter tegenover een nogal zwaar bezet orkest geplaatst en lijkt inderdaad op doortocht, het mooist in het derde deel, espressivo. In het tweede deel, intenso, krijgt de gitaar even lucht in een cadens.  

In al deze werken valt een zekere bondigheid op. Stonework duurt het langst met 15’43, in her gitaarconcert is het eerste deel ‘moderato con anima’ met 5’30” het langst en het vijfde deel, ‘brilliante’, met 1’26” het kortst. Een kwestie van wijze zelfbeperking.

Een zekere invloed van Lindberg speelt op de achtergrond. Deze best pakkende muziek wordt onder Lintu zeer voortreffelijk gespeeld en geeft een goed inzicht in de ontwikkeling van deze interessante componist.