Fujikura: Secret forest; Rubi(con); Phantom pulse;  Eternal escape; Okeanos. Resp. Ken Takaseki (kl) met Art Respirant; Kate Romano (kl), Adrian Bradbury (vc) en Okeanos. NMC D 172 (70’51”). 2006/2011

De in 1977 in Osaka geboren componist Dai Fujikora verhuisde al op 15-jarige leeftijd naar Londen, waar hij zich in zijn muziekopleiding primair op het schrijven van filmmuziek richtte. Naderhand. Verbrede zijn horizon zich en in zijn werk zijn ook naar verwachting invloeden van de Japanse muziek - oud en nieuw - terug te vinden.

In Secret forest wordt door een orkest met strijkers en blazers een sfeervolle, inderdaad wat geheimzinnige wereld opgeroepen. Het slagwerk dat Phantom Pulse uit 2006 beheerst, wekt herinneringen vaan Ligeti en het voorlopig meest ambitieuze stuk Okeanos uit 2010 is een amalgaam van oost (met koto enerzijds en klarinet, hobo en altviool anderzijds. Met ruim een minuut dir is Rubicon het kortste werk, maar  klarinettiste Kate Romano steekt de beduchte rivier heelhuids over. In Eternal escape blinkt cellist Adrian Bradbury gedurende drie minuten uit. 

Zover zonder de partituren bij de hand te hebben, lijkt het of de verschillende uitvoerenden dit repertoire dat nadere kennismaking waard is, geheel rect doen. Veel van deze werken hebben inderdaad een filmische sfeer.