Firsova: Fantasy. Tennyson fantasy op. 36; Bride of the wind op. 34; Expressions op. 9 nr. 1 ‘Eternity’ en 2 ‘Awayting’; Loss op. 10; Here in Canisy op. 22; Fantasy op. 29. Met het Tippett kwartet, Ellie Laugharne (s), Nicholas Crawley (b), Mark van de Wiel (kl), Tim Hugh (vc) en Simon Mulligan en Alissa Firsova (p). Vivat VIVAT 115 (69’10”). 2017
Alissa Firsova, de in 1986 in Moskou geboren, sinds 1991 in Engeland vertoevende componiste/pianiste die o.m. piano onderricht kreeg van Hamish Milne en Stephen Kovacevich en compositieles van Mark-Anthony Turnage, heeft zich intussen ontpopt als een veelzijdig wonder. Op vijftienjarige leeftijd won ze al een compositieconcours. Meer over haar is natuurlijk op internet te vinden (eigen website, wikipedia, interviews, besprekingen).
Op Wikipedia is ze vermeld met 33 heel verschillende composities, hier blijkt ze inmiddels tot minstens op. 36 te zijn gevorderd in 2016. Het aantal verwondert niet voor zo’n jong iemand als we weten dat op. 1 Les pavots al op zesjarige leeftijd ontstond. Opvallend dat ze naast Engelse ook vaak Franse titels voor haar werken kiest.
Verscheidenheid genoeg. De Tennyson fantasy als nieuwste werk uit 2016 is voor strijkkwartet, ook Bride of the wind voor pianoduo is uit dat jaar, de beide Expressions uit 2003 zijn voor klarinet en piano, Here in Canisy en Unity zijn liederen voor resp. sopraan en bariton uit resp. 2010 en 2013 en de Fantasy uit 2014 is voor cello en piano.
Wie dit programma een paar keer aandachtig heeft doorlopen, zal getroffen zijn door de aantrekkelijke jeugdige, soms hooguit wat naïeve uitstraling van de geboden, goed in elkaar stekende composities waarin het niet aan uitdrukkingskracht mankeert.
De programmatische karakters van de titels worden aardig toegelicht, maar laten ook een en ander te raden over. De Tennyson fantasie is een driedelig strijkkwartet waarvan de titels ‘Come down, o maid’, ‘Ring out, wild bells’ en ‘If sleep and death’ luiden als illustraties van een paar gedichten van Alfred Tennyson. Het pianoduo Bride of the wind, waarin de componiste zelf meespeelt, gaat over de liefdesrelatie tussen Alma Mahler en Oskar Kokoschka. De ‘eeuwigheid’ van Expressions duurt bij Firsova slechts 2’10” (jammer eigenlijk), de beide liederen spreken door hun duidelijke expressie goed voor zichzelf en de 8’11” durende Fantasy voor cello en piano is een mooi uitwaaierende compositie die als een hoogtepunt tot het laatst is bewaard.
Voor de realisatie van dit veelzijdige programma wist Firsova zich te omringen door een stel heel capabele musici die met hoorbaar genoegen en een grote competentie hun taak op zich nemen. Vooral de Engelse klarinettist Mark van de Wiel (eerste klarinet in het Philharmonia orkest) komt heel positief bovendrijven. Firsova schijnt ook te dirigeren. Het wachten is op een opname die haar ook in die hoedanigheid laat horen. Op de cd Spirit, strength & sorrow van The Sixteen met 6 Stabat mater’s is ook dat van Firsona (op. 30) te vinden (Coro COR 16127).