Franck: Strijkkwartet in D FWV 9, CFF 124; Chausson: Chanson perpétuelle op. 37. Karine Deshayes (ms) en Jonas Vitaud (p) met het Zaïde kwartet. NoMadNusic NMM 044 (49’50”). 2017

Dat César Franck in 1889 een Strijkkwartet schreef, is niet algemeen bekend. In de concertzaal krijgen we het maar sporadisch te horen en daarom is het goed dat er opnamen als deze van bestaan. Het werk heeft iets van een zwanenzang uit het jaar vòòr zijn dood maar is nog heel inventief en vol drama en passie. Maar er is een kwaliteit van intériorité, van verinnerlijking.

Het Zaïde kwartet met Charlotte Maclet en Leslie Boulin Raulet (v), Sarah Chenaf (va) en Juliette Saimona (vc) geeft er een zeer intense, doorleefde uitvoering van die me beter bevalt dan wat het Dante kwartet (Hyperion CDA 67664) liet horen. Alleen het Danel kwartet (CPO 555.088-2) blijft een geduchte rivaal.

De aanvulling met Chaussons Chanson perpétuelle uit 1899 met tekst van Charles Cros over het lijden van een verlaten vrouw is verrassend, maar begrijpelijk omdat daar behalve een piano ook een strijkkwartet voor nodig is. Ook daarin kwijten de betrokken musici zich heel goed van hun taak. Hiervan heb ik ook een mooie herinnering aan Anne Sofie von Otter (DG 447.752-2).