Faccio: Amleto. Pavel Černoch (t., Amleto), Claudio Sgura (b., Claudio), Julia Maria Dan (s., Ofelia), Eduard Tsanga (bs., Polonio), Dshmilja Kaiser (ms., Gertrude), Sebastien Soules (bs., Orazio), Paul Schweinestester (t., Laerte), Bartosz Urbanowicz (b., Marcello) en Gianluca Buratto (bs., de geest, een priester), Gonzaga Jonathan Winell (t., koning) en Sabine Winter (s., koningin) met het Weens symfonie orkest en het Praags filharmonisch koor o.l.v. Paolo Carignani. Naxos 8.660464/5 (2 cd’s, 2 u. 14’24”). 2016

De tragedie over de Deense troonprins Hamlet die Shakespeare rond 1601 schreef is na 1815 volgens een snelle inventarisatie voor zo’n veertig opera’s gebruikt. De enige daarvan die enigszins repertoire heeft behouden, is van Ambroise Thomas.De rest is aan de vergetelheid prijsgegeven. En nu duikt ineens een Hamlet uit 1865 op van Franco Faccio (1840 - 1891). Hij deed een goede keus door Arrigo Boito als librettist te kiezen, want deze wekte ook voor Verdi’s beide Shakespeare opera’s Otello (waarvan Faccio de première dirigeerde) en Faltaff.

Zo te horen zorgde Faccio voor een nieuwe ontwikkeling in de Italiaanse opera door het nuovo meldramma te introduceren.

Van deze ‘live’ opvoering tijdens het Bregenz Festival verscheen eerst een dvd versie, gevolgd door deze CD’s. Het werk blijkt nogal veel dramatische recitatieven te bevatten en de muziek zelf is eerlijk gezegd niet zo interessant. Wat wel goed is aan het werk, is de logische continuïteit van de handeling.

Hoogtepunten zijn natuurlijk Hamlets alleenspraak ‘Essere o non essere’, Ofelia’s waanzinscène en de strijdscènes. Ook het tafereel dat begint met ‘Prence - signor’ treft. 

Als melancholieke Deen beschikt Pavel Černoch over een mooie, goede stem waarmee hij ook aardig acteert en een geëngageerde, dramatische invulling van zijn rol geeft. Iulia Maria Dan heeft als typisch Oost Europese sopraan een wat scherp randje en haar stem en ze is wat te gul met vibrato, maar ze zingt wel mooi expressief, beschikt over een mooi legato en een duidelijke dictie. Claudio Sgura is een maar matig bevredigende Claudio. Ook de Gertrude van Dshamilja Kaiser heeft enige Oost-Europese nadelen, maar ze heeft van hoog tot laag een solide stem.

Er is alle reden om dankbaar te zijn met deze interessante herontdekking ook al kent die zijn beperkingen.