Fauré: Pianokwartetten nr. 1 in c op. 15 en 2 in g op. 45. Mozart pianokwartet. MDG MDG 943-2122-6 (62’38”). 2018

Het Pianokwartet nr. 1 was het eerste grote kamermuziekwerk dat Gabriel Fauré (1845 - 192) na zijn Vioolsonate nr. 1 schreef. Met deze compositie volgt hij in de voetsporen van de fraaie Pianokwartetten van Schumann (toen een van zijn grote idolen) en Brahms, die niet populair was in Frankrijk maar wiens muziek toch een grote invloed had op de jonge Fauré.

Net zoals die Vioolsonate in het Pianokwartet nr. 1 uit 1879 vol passie en elan. Bovendien bevat het een haast overdadige melodieuze lyriek die een hoogtepunt bereikt in het treurige en langzame deel en het tweede thema van de energieke finale, waar deze de voorbode blijkt van de grote liefdesthema’s uit Puccini’s Madama Butterfly. Het scherzo is delicaat en luchtig, terwijl het belangrijkste thema van het eerste deel doet denken aan de modale patronen die de muziektaal van de componist zo vaak kleur en afwisseling geven.

Pianokwartet nr. 2 is slechts zeven jaar later ontstaan, maar laat ons een meer wereldwijze Fauré horen en tegelijkertijd een geest in beroering. Het vlotte tempo wordt bijna negens langzamer, behalve natuurlijk in het langzame deel, een gedeelte van schitterende, bedachtzame schoonheid met een heel persoonlijke relevantie voor de componist. Hij legde uit dat het stuk hem deed denken aan het klokkenspel dat hij vroeger ’s avonds altijd hoorde in Montgauzy. Dit geluid suggereert iets dat zich, zoals alle droombeelden, niet makkelijk in woorden laat vertalen.

Het uit Mark Gothoni (v), Hartmut Rohde (va), Peter Hörr (vc) en Paul Rivinius (p) bestaande Mozart Pianokwartet zorgt voor vrij kernachtige en sterke vertolkingen die mogelijk iets van het typische Franse en de finesse van de uitvoeringen door Jean-Philippe Collard, Augustin Dumay en Bruno Pasquier (Warner 7243-585.282-2) en Pascal Rogé met het Ysaÿe kwartet (Decca 475.187-2).