Fauré: Cellosonates nr. 1 in d op. 109 en 2 in g op. 117. Luca Margariello en Cecilia Novarino. Brilliant Classics 95681 (39’54”). 2018

Geïsoleerd van Fauré’s andere kamermuziekwerken waaraan een cello te pas komt, leiden beide sonates (late werken) tot een korte spelduur van deze uitgave. Maar de uitvoeringen die beide Italianen hiervan geven, lonen wel de moeite want hun spel is vol subtiliteiten, halftinten en wendingen due de muziek uit Fauré’s laatste decennium zo interessant en fragiel maken. Hier wordt niets geforceerd en is alle conformisme vermeden. Het zij dat van de urgente uitingen in het eerste deel van nr. 1m hetzij in het totaal verschillend geaarde langzame deel van nr. 2.

De tempi zijn heel plausibel, de inkleuring is fraai, de sfeer vrij bedachtzaam. Dat wil zeggen dat het dichterlijke karakter van deze werken nog introspectief overkomt.

Wie op één cd nog meer werken met cello van Fauré, zoals de Elegie op. 24, de Romance op. 69, Papillon op. 77, de Serenade op. 78 en Siciliano op. 78 wil tegenkomen, kan onder meer terecht bij Alban Gerhardt en Cecile Licad (Hyperion CDA 67872).