Franck: Symfonie in d M. 48; Ce qu’on entend sur la montagne op. post. Filharmonisch orkest van de Franse omroep o.l.v. Mikko Franck. Alpha ALPHA 561 (67’21”). 2018

Aardige gedachte: Franck gedirigeerd door Franck. Maar Mikko Franck (1979) is geen nazaat van de componist César Franck, doch een Finse dirigent die in 1979 werd geboren en thans in Parijs werkzaam is bij het Filharmonisch orkest van de Franse omroep. Ook aardig is dat hij de bekende Symfonie combineert met het vrij obscure Ce qu’on entend sur la montagne uit 1846 dat de reputatie heeft het allereerste Symfonisch gedicht ooit te zijn in een wat getemperde late Sturm und Drang stijl. In 1986 maakte Brian Priestman daar de eerste opname van (Koch CD 11855). Daarmee was Franck Liszt een paar jaar voor, die zijn Symfonisch gedicht met die titel S. 95 in 1849 liet volgen. Beiden baseerden zich op het gedicht met die titel uit Les feuilles d’automne van Victor Hugo uit 1831. Het is interessant het zo goed uitgevoerd te horen.

Dan volgt de bekende Symfonie in d die met veel romantische passie, epische vaart en een mooi Franse orkestklank wordt gespeeld. Vergeleken met één van mijn favorieten, het Concertgebouworkest o.l.v. Riccardo Chailly (Decca 417.487-2) ontbreekt het, vooral in het eerste deel, wat aan energie en manie, maar gaat het verder om een gedegen vertolking.

Het is misschien nog aardig om te memoreren, dat het Luiks filharmonisch orkest o.l.v. Christian Arming ditzelfde tweetal werken opnam en daar nog het ‘Ballet allégorique’ uit de verder nooit in zijn geheel opgenomen opera Hulda uit 1885 aan toevoegde (Fuga Libera FUG 596). Een uitgave die ook zeer de moeite waard is.