Fauré: Pianokwartetten nr. 1 in c op. 15 en 2 in g op. 45; ‘Les berceaux’ op.23/1; ’Notre amour’ op. 23/2 (bew.); ‘Après un rêve’ in c op. 7/1 (bew.); ‘Clair de lune’ op. 46/2 (bew.); ‘Mandoline’ op. 58/1 (bew.). Fauré kwartet. Berlin Classics BC 30142-2 (1u., 12’55”). 2020

 

Het Pianokwartet nr. 1 was Fauré’s eerste grote kamermuziekwerk na de Vioolsonate nr. 1. Met deze compositie volgt hij in de voetsporen van de beide Pianokwartetten van Schumann (een van zijn idolen) en dein Frankrijk minder geliefde Brahms.

Nt zoals die Vioolsonate is het Pianokwartet vol passie en élan. Bovendien bevat het een overdadige melodieuze lyriek die een hoogtepunt bereikt in het duistere en treurige langzame deel en het tweede thema van de energieke finale waar ze vreemd genoeg een voorbode blijkt te zijn van een van de grote liefdesthema’s uit Puccini’s Madama  Butterfly. 

Het scherzo is delicaat en luchtig, terwijl het belangrijkste thema van het eerste deel doet denken aan de modale patronen die muzikale taal van deze componist vaak afwisseling en kleur geven.

Pianokwartet nr. 2 werd zeven jaar later geschreven en laat ons een meer wereldwijze Fauré horen en tegelijk ook een geest in beroering. De snelle tempi worden nergens minder, maar opnieuw vormt het bedachtzame langzame deel een hoogtepunt met persoonlijke relevantie. De componist legde uit dat het stuk hem deed denken aan ‘het klokkenspel dat ik vroeger ’s avonds altijd hoorde in Montgauzy… dat geluid suggereert een vaag droombeeld dat zich niet met woorden laat omschrijven’.

Deze opname van Erika Geldsetzer (v), Sascha Frömbling (va), Konstantin Heidrich (vc) en Dirk Mommertz (p), dus van een niet-Frans ensemble bevat zeer sterke interpretaties die de energieke impulsen van de muziek goed tot hun recht laten komen en nu tot de beste opties van deze werken kunnen worden gerekend. De andere bewerkingen vormen een sfeervolle aanvulling.