Freeman: Under the arching heavens: A requiem; A wilderness of sea. Mirjam Solomon en Júlia Heéger (s), Emma Suszko en Varvara Nerras-Häyrinen (alt), Jukka Jokitalo en Martti Anttila (t) en Juha-Pekka Mitjonen (bs) c.q. Mirham Solomon (s) Sirkku Rintamaki (a) David Hackston (t) en Juha-Pekka Mitjonen (bs) met het Helsinki kamerkoor o.l.v. Nils Schweckendiek. BIS SACD 2592 (81’30”). 2016, 2018

 

De Fins-Amerikaanse componist Alex Freeman (1972) voelt zich in heel diverse muziekwerelden thuis, maar schijnt een bijzondere voorkeur te hebben, want hij schreef in 200 de Fantasie over ‘Be thou my vision’ voor een trombonekoor van acht en in 2005 een concert voor bastrombone.

Bij deze opname gaat het om twee werken voor gemend kamerkoor. Freeman is zelf koorzanger dus hij heeft het nodige inzicht in de materie,  wil liefst clichés vermijden en aarzelt niet populaire tendensen in zijn muziek op te nemen in een streven om welluidende en melodieuze werken te schrijven.

Het Requiem Under te arching heavens op verzoek van dirigent  Schweckendiek geschreven ter herdenking van het einde van de Finse burgeroorlog in 1918. Het werk bevat niet alleen de gangbare liturgiedelen, maar bevat ook niet-litugische gedichtteksten inn het Fins, Zweeds en Engels die passen in het kader van deze viering. Vogels, een moeder en haar kind spelen daarin een rol om iets te laten blijken van het leed dat de mensheid ondergaat tijdens oorlogssituaties. Het werk eindigt met een gedicht dat Walt Whitman aan het eind van de Amerikaanse burgeroorlog schreef.

A wilderness of sea is gebaseerd op teksten van Shakespeare over de relatie tussen de mens en de zee. Net als in Baltische landen heeft Finland een grote koortraditie; die is hier in alle glorie waar te nemen.