Fauré: Pianokwartetten nr. 1 in c op. 15 en 2 in g op. 45. Werther pianokwartet. Brilliant Classics 95961 (65’58”). 2019 

 

Aan goede opnamen van beide Pianokwartetten heeft het nooit ontbroken, maar dat maakt deze nieuwe uitgave er niet minder welkom om. Misia Sebastiani (v), Martina Santarone (va), Simone Chiaminto (vc) en Antonio Fumare van het Italiaanse Werther Pianokwartet weten hoe ze de invloeden van Brahms en Mendelssohn in het nog vrij retrogressieve eerste Pianokwartet geldend kunnen maken. Hoewel het kwartet in mineur staat en de relatie met Marianne net was verbroken, heeft het werk toch een positieve toon. Het belangrijkst zijn de beide middendelen met hun contrasterende gevoelens: het scherzo tegenover het glorieuze adagio dat wordt beschouwd als een van Fauré’s mooiste langzame delen. Het Werther kwartet heeft dat mooi uitgewerkt en speelt ook de finale heel mooi.

Het Pianokwintet in g is complexer en in sommige opzichten ook mooier. De verdere ontwikkeling van Fauré is er goed in waar te nemen, vooral qua expressie, ritmische stuwkracht en complexiteit van de thema’s. Opnieuw bevat het werk twee sterk contrasterende middendelen, een geagiteerd scherzo en een sereen adagio.

Opnieuw speelt het Werther viertal dit werk heel toegewijd, in geloofwaardige tempi en vol natuurlijke gevoelens. Het niveau is vrijwel even hoog als bij Domus (Hyperion CDA 30007) en Collard c.s. (EMI 569.264-2) om slechts twee van de alternatieven te noemen.