Frid: Phaedra op. 78/1; Pianokwintet op. 72. Elisaveta Blumina (p) met het Vogler kwartet, Capriccio C 5389 (53’25”). 2020

 

De Russische componist Grigori Frid (1915 - 2012), niet te verwarren met de Hongaars-Nederlandse Géza Frid, van wie eerder de mono-opera Brieven van Anne Frank is besproken, heeft in geabstraheerde vorm aandacht besteed aan een veel bezongen figuur uit de oudheid. In de Griekse mythologie is Phaedra de Kretaanse prinses als dochter van Minos en Pasiphae die n de literatuur op twee manieren bekend werd. Als schaamteloze en wellustige echtgenote van de Atheense koning Theseus of juist als nobele, deugdzame koningin. Maar in beide gevallen kwam ze tragisch aan haar einde.

In de muziek is ze al op talloze manieren vereeuwigd, te beginnen in 1733 bij Rameau’s opera Hippolyte et Aricie en daarna in de opera’s Fedra van Paisiello uit 1788, Fedra van Mair uit 1820, Fedra van Pizzetti uit 1915 en Phaedra van Henze uit 2007, Milhauds L’abandon d’Ariane uit 1928, in 1976 vinden we een cantate Phaedra van Britten en in 1995 Lament for Phaedra voor sopraan en cello van Tavener. Interessant materiaal met grote verscheidenheid.

En nu kwam het dan ook aan de beurt bij de Russische componist Grigori Samuilovich Frid (1915 - 2012). Hij abstraheerde Fedra tot een vierdelig werk voor altvioolsolo, 2 violen, cello en piano in 1985. De delen dragen de titels ‘Phädra’, ‘Hofmuziek’, ‘Catharsis’ en ‘Epiloog’. Beeldende muziek die een mooi, vooral door de altviool verteld relaas bevat en die als zodanig verhalend wordt gespeeld door de Russische, nu in Berlijn wonende pianiste Elisaveta Blumina en het Duitse Voglerkwartet van Tim Vogler en Frank Reinecke (v), Stefan Fehlandt (va) en Stephan Forck (vc). 

Het Pianokwintet is in 1985 ontstaan. Het is meer dan goed gespeeld. In dat jaar is trouwens ook een tweede versie van Fedra voor altviool en piano gemaakt.

Zover na te gaan bestaan geen andere opnamen van deze composities, dus kunnen we spreken van nuttige cd premières.