Fiorillo: Fluitkwartetten nr. 1 in C, 2 in A, 3 in G, 4 in F, 5 in D en 6 in e. Luigi Lupo met het Ensemble A L’antica. Tactus TC 750601 (72’29”). 2004

 

De Italiaanse componist Federigo Fiorillo (1755 - ca. 1821) werd ten noorden van Napels geboren en leerde eerst mandoline spelen. Maar later verhuisde hij naar het Duitse Brunswijk waar hij was benoemd als dirigent van het plaatselijk  operatheater en dat bracht een radicale verandering in zijn leven. Van zijn mandoline had hij niet kunnen bestaan. Daarom besloot hij als componist om naar de viool over te stallen. Hij schreef daar o.m. 36 Capriccio’s (Études) voor die op één lijn staan met d ie van Kreutzer en Rode.

In 1785 verhuisde hij naar Parijs waar hij betrokken raakte bij de Concerts spirituels. Dat opende nieuwe mogelijkheden en toen hij zag dat Philidor succes had met zijn Fluitkwartetten, besloot hij om zich ook aan dit genre te wagen. Eveneens met succes vooral vanwege de briljante solostijl van de fluit. Het eerste drietal daarvan is tweedelig, zonder langzaam deel, de overige drie zijn in de klassieke driedelige vorm. Nr. 6 is wat apart, want begint met een kalm adagio.

De muziek is van vrolijke aard en draagt sporen van ’Sturm und Drang’.

Als geheel vormt het zestal een goed voorbeeld van Fiorillo’s compositorische meesterschap en zijn creatieve fantasie waaraan ieder tragisch moment ontbreekt, maar daarvoor in de plaats veel gevoelswarmte uitstraalt.

Fluitist Luigi Lupo en het Ensemble A L’antica maken dat goed duidelijk in hun opname die zo klinkt omdat er warme harten in kloppen zoals het in het beste geval hoort.

Er is een recentere versie van dit zestal met Lello Narciso en het Furibondo trio (Da Vinci) uit 2019, maar die heb ik niet gehoord.