Farrenc: Symfonieën nr. 1 in c op. 32 en 3 in g op. 36. Insula orkest o.l.v. Laurence Equilbey. Erato 2966.98521 (64’51”). 2021

 

Een drietal Symfonieën componeerde Louise Farrenc (1804 - 1875) als studente van Reicha. Haar eerste is uit 1841 en nog in de Duitse traditie, subtiel georkestreerd en lyrisch met felle vlagen. De eerste uitvoering vond niet in Parijs, maar in Brussel plaats waar haar dochter Victoire tijdens hetzelfde concert soliste was in Beethovens Pianoconcert nr. 5. Parijs moest tot 1845 wachten tot het werk daar voor het eerst klonk.

Vlotter ging het met haar Symfonie nr. 2 uit 1846 die een maand na voltooing zijn eerste uitvoering kreeg. Nummer 3 uit 1847 moest ook weer wat langer wachten. 

De Franse dirigente Laurence Equilbey en haar op ‘oude instrumenten’ spelende Insula orkest kozen voor deze opname de Symfonieën nr. 1 en 3 en moeten het opnemen tegen de kort daarvoor verschenen volledige opname van Christoph König en de Solistes Européens Luxembourg (Naxos 8.574094). Jammer genoeg redt ze het bij nadere vergelijking niet, want König leidt veel geïnspireerder vertolkingen die bij hem veel sfeer en karakter krijgen, terwijl bij Equilbey bedachtzaamheid uitmondt in sfeerloosheid. Wat opvalt is dat in tegenstelling tot de verwachting de Solistes Européens slanker klinken dan het Insula orkest. Dat blijkt al binnen een paar minuten. Zo wordt het al gauw een saai en te bedaard optreden.