Flury: Die helle Nacht. Julia Sophie Wagner (s., Solange), Stephanie Bühlmann (s., Céline), Magnus Vigilius (t., de ridder), Harin Lee (t., een mannenstem), Eric Stocklassa (t., monsieur Robert, student), Daniel Ochoa (b., de dokter), Ogulcan Yilmaz (bs., heraut, gek) e.a. met het Gärtnerplatz kamerkoor en het Göttingen symfonie orkest o.l.v. Paul Mann. Toccata TOCCD 0580 (2 cd’s, 1u., 46’). 

 

De Zwitserse componist en dirigent Richard Flury (1896 - 1967) componeerde drie opera’s: in 1928 ‘Eine florentinische Tragödie’, in 1935 ‘Die helle Nacht’ en in 1938 ‘Casanova e l’Albertolli’. Na de middelbare school in zijn geboorteplaats Solothurn te hebben doorlopen, studeerde hij muziekwetenschap, kunstgeschiedenis en filosofie in Bern, Bazel en Genève, compositie bij Huber en orkestratie bij Weingärtner.

Hij had de pech niet meer dan een locale grootheid te zijn in kanton Solothurn en kreeg zijn werken niet of nauwelijks op- en uitgevoerd. Van ‘Die helle Nacht’ is alleen een enkele radio uitzending uit 1935 bekend. Later gaf hij in Solothurn vioolles en leidde hij ruim dertig jaar het plaatselijke symfonie orkest.

De opera bestaat uit een gepassioneerde mengeling van seksuele jaloezie, vreemde obsessies en moordlustige wraakzucht totdat in het happy end de liefde zegeviert over alle kwaad. Het muzikale idioom is in essentie laatromantisch in de geest van Richard Strauss, met soms een wat moderner trekje ala Berg. Dat hij daarnaast ook dol was op de Weense wals, is goed te horen.

Voor deze uitvoering zijn heel goede krachten aangetrokken die de zelfs in eigen land vrijwel obscuur geworden componist postuum nog alle eer bewijzen die hij zeker verdient. Ook ik werd getroffen door zijn opera.