FELEUS: SYMFONIE NR. 1
Feleus: Symfonie nr. 1. Kiev modern symfonie orkest o.l.v. Vladimir Sheiko. Presenza PR 30102 (44’30”). 1999 Doorzettingsvermogen valt de in 1970 geboren Nederlandse componist Bouke Feleus niet te ontzeggen als het gaat om de verbreiding van zijn muziek. Waar een dichter die zijn werk in kleine oplage in eigen beheer wil uitgeven genoeg heeft aan een computer en een printer met bijbehorende attributen, moet een componist allereerst een muziekuitgever zien te vinden (in dit geval het gesubsidieerde Donemus), maar vervolgens ook concertinstellingen en musici die zijn werk willen uitvoeren (ook dat lukte tot op zekere hoogte met diverse werken). Nog lastiger wordt het als die muziek dan ook nog eens moet worden vastgelegd. Je moet als onbekend componist die niet tot een bepaalde kliek of school behoort heel vasthoudend zijn om dat voor elkaar te krijgen. Over die lijdensweg kan Feleus intussen een leerzaam boekje vullen. Tenslotte vond hij in de Oekraïne een goed orkest, een willige dirigent en goedkope produktiemogelijkheden en in de nadagen van het onder Universal vlag varende Polygram sublabel Presenza een firma die zijn eerste symfonie uit 1999 wilde opnemen. Zo ver, zo goed. Want toen begon de echte tegenslag pas: het label Presenza overleefde niet in de toch al in malaise verkerende muziekindustrie met Universal als een der meest aangeslagenen. Niet alleen dat: van enigerlei gestructureerde distributie kon daardoor ook geen sprake zijn. Als laatste strohalm heeft distributeur Coda zich bereid verklaard de geperste voorraad van die symfonie aan de handel aan te bieden.Zover de voorgeschiedenis. De muziek zelf? Best het aanhoren waard al gaat het niet om een van veel oorspronkelijkheid getuigend meesterwerk. Er is sprake van een vertrouwd tonaal idioom met reminescenties aan pak weg Franse componisten als Albert Roussel, en Florent Schmitt, de Prokofiev van de Scythische suite (begin), de Engelsman Delius, de Oostenrijker Franz Schmidt. De ritmisch stuwende momenten overtuigen meer dan de lyrisch bezonnen fasen waarin de spanning wat wegebt. Zo zonder voorkennis en partituur is moeilijk vast te stellen of de bedoelingen van de componist alle recht worden gedaan. Het orkestspel heeft behoorlijk niveau, de opname had echter best presenter, gedetailleerder mogen zijn. Jammer, maar verklaarbaar gezien de precaire productiemogelijkheden, dat niet meteen een ander werk van Feleus – zijn pianoconcert bijvoorbeeld – op deze cd kon worden ondergebracht: hij speelt nu net geen drie kwartier.