Fauré: Pianokwintetten nr. 1 in d op. 89 en 2 in c op. 115. Cristina Ortiz met het Fine Arts kwartet. Naxos 8.570938 (63’24”). 2009-08-16

Bijna vijftien jaar staat de opname van Domus (Hyperion CDA 66166) als m.i. mooiste versie van dit tweetal werken in mijn platenrek. Het Faurékwintet Rome (Briljant Classics), noch Orth met het Auryn kwartet (CPO) brachten verandering in die voorkeur. Maar nu bestaat gerede twijfel aan de superioriteit van die oudere uitgave.

Het gaat om muziek die zijn geheimen niet al te gemakkelijk prijsgeeft. Natuurlijk zijn er heel wat bladzijden vol kenmerkende ingehouden schittering en energie, maar daar staan minstens zo vele introspectieve, haast geheimzinnige momenten tegenover. Hoogtepunten zijn bijvoorbeeld meteen het begin van het eerste deel en het begin van de dansante finale uit eerste kwintet of de slotpassage uit het tweede. Laten we dankbaar zijn voor die betrekkelijke raadselachtigheid van de componist die daarmee ook zijn vrienden verbaasde.

Cristina Ortiz en het Fine Arts kwartet suggereren dit enigma voortreffelijk, maar spelen tegelijk zo enthousiast en met elan dat men een kniesoor moet zijn om zich niet meteen geheel gewonnen te geven voor hun gebundelde, homogene verleidingskracht. Maar lof vooral voor het tot een geweldige interprete uitgegroeide wonderkind Ortiz.