Flotow: Martha. Anneliese Rotgenberger (s), Brigtiite Fassbänder (ms), Dieter Weller (t), Nicolai Gedda (t), Hermann Prey (b), Hans Georg Knoblich (bs) met het koor van de Beierse Staatsopera en het Beiers Staatsorkest o.l.v. Robert Heger. EMI 769.339-2 (2 cd’s, 2u 10’30”). 1968

De Duitse komiek, cartoonist en tekenaar Loriot (pseudoniem van Bernhard Victor Christoph-Carl von Bülow) was misschien wat minder bekend als toneelspeler en regisseur, maar hij was het die met succes Fotows Martha in Stuttgart in een eigen enscenering op het toneel bracht met deze sterren bezetting.

Martha beleefde zijn eerste opvoering in 1847 aan het Weense Kärntner theater. Als basis diende niet een tekst, maar heel ongebruikelijk een ballet. In het werk is het Ierse volksliedje ‘Last rose’ opgenomen en ‘Ach’ so fromm’ is een tenoraria die sinds Caruso populair is bij iedere zanger tot Pavarotti met zijn ‘M’appari, tutt’amor’. Flotow leefde overigens net als Wagner van 1812-1883.

Hij trof daarbij op de markt in Richmond waar een zekere Lady Harriet Durham onder de naam Martha afwisseling in haar leven probeert te brengen. De romantisch-sentimentele, maar ook burlesk-komische opera van Friedrich Freiherr von Flotow was er in deze opname uit München al voordat Loriot in Stuttgart aan de gang ging.

Het betreft hier een uitvoering die met recht ‘klassiek’ mag heten. Anneliese Rothenberger (Martha) maakt een verveelde indruk tot ze Nicolai Gedda (Lionel) ontmoet en wat volgt, laat zich raden. Voeg bij dat paar de heel goede Fassbänder als Nancy, Prey als Plunkett en Weller als lord Tristan Mickleford en succes is verzekerd, ook omdat Heger de muzikale touwtjes stevig in handen heeft.