Feldman: Piano and string quartet. Aki Takahashi (p) met het Kronos kwartet. Nonesuch 7559-793-2 (79’39”). 1991

In het werk speelt de piano met het rechter pedaal ingedrukt een gearpeggieerd akkoord net zoals het strijkkwartet een aangehouden akkoord speelt. De noten veranderen, harmonieën verschuiven, losse noten klinken maar het essentiële patroon van gebroken plus aangehouden akkoorden blijft met een steeds toenemend biologerender effect gedurende de bijna tachtig minuten die het stuk duurt. Het werk lijkt geen begin en geen eind te hebben, geen opzet en geen richting en toch neemt al aandachtig luisterend het klankbewustzijn dermate toe dat de kleinste verandering van de akkoorden een resonans en een intensiteit bezit die verbluffend is.

Het werk werd geschreven voor de onderhavige specifieke uitvoerenden hun verklanking wordt gekenmerkt door een gelijkmatige, onverstoorbare rust. Takahashi’s pianotoon klinkt koel, maar niet scherp en het Kronos kwartet speelt met uiterste precisie alsof één persoon aan de knoppen zit. Dit is muziek waar je niet zozeer naar luistert als wel waar je jezelf door omringd voelt.