Franck: Symfonie in d FWV 48; Ce qu’on entend sur la montagne; Hulda M. 49. Luiks fllharmonisch orkest o.l.v. Christian Arming. Fuge Libera FUG 596 (80’46”). 2012

Van de drie werken op deze cd is uiteraard de Symfonie het bekendst. Daarvoor hoeft men dit schijfje niet aan te schaffen want daarvan bestaan minstens gelijkwaardige zo niet betere opnamen (Tortelier bijvoorbeeld, Chandos CHAN 9875).

Nee, deze uitgave is vooral interessant en belangrijk vanwege het bijna 25 minuten durende symfonisch gedicht Ce qu’on entend sur la montagne naar de gedichtode Feuilles d’automne van Victor Hugo en de vijfdelige allegorische balletmuziek uit Hulda. Deze werken behoorden lang tot de door de muziekindustrie verwaarloosde composities.

In het symfonisch gedicht gaat het om de eenzaamheid van de mens in de confronterende natuur. De klanken die dit in een sfeer van romantische dagdromerij bij Franck opriep, hebben duidelijk iets Wagneriaans en Bruckneriaans. Geen wonder misschien want het werk werd geschreven tijdens zijn verlovingstijd met Félicité Saillot Desmousseaux.

Hulda (1881/6) is Francks weinig succesvolle opera naar het toneelstuk Lame Hulda van de Noor Bjørnson; de balletmuziek, bekend als Ballet de l’hiver et du printemps dateert uit 1883 en gaat over de strijd tussen de winter en de lente, is derhalve aan de ruwe kant, maar bevat als verzachtend moment bijvoorbeeld ook een elfendans. De muziek is beeldend en toont en zekere verwantschap met het idioom van de symfonie.

Het is goed nu eens met deze werken te kunnen kennismaken in heel verzorgde, netjes gedetailleerde en indringende uitvoeringen van het orkest uit Francks geboortestad dat veel allure toont.