CD Recensies

GINASTERA: PAMPEANA NR. 3; OLLANTAY; ESTANCIA, MENA

Ginastera: Pampeana nr. 3 op. 24; Ollantay op. 17; Estancia op. 8 Lucas Somoza (b) met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Juanjo Mena. Chandos CHAN 10884 (66’18”). 2015

 

In Pampeana nr. 3 uit 1954 geeft Ginastera een rijk evocatief muzikaal beeld van de Argentijnse pampas, sfeervol langzaam beginnend, gevolgd door een ruig ‘impetuosamente en een prachtig ‘largo con poetica esaltazione’ slot.

Ollantay (1949) is een dramatisch drieluik als schildering van de pre-Columbiaanse legende van Ollantay als Zoon van de aarde. Het stuk bevat prachtige instrumentale soli, met name voor fluit.

Het 12-delige ballet Estancia is uit 1941 en de moeite om in zijn geheel te horen, compleet met spreekstem/bas  in plaats van in de dikwijls gehoorde vierdelige suite op. 8a. Het werk is losjes gebaseerd op het Argentijnse epos Martin Fierro van José Hernández, een heroïsch en nostalgisch verhaal over het harde leven van de nomadische gaucho’s op de Argentijnse prairies.

In het ballet arriveert daar een stadsjongen die alle atletische kunsten van die gaucho’s moet leren om het hart te winnen van een mooi meisje op de ranch. De malambo, een extatische dans van de gaucho’s, is algemeen erkend als nationaal muzieksymbool. De kenmerkende structuur met zes maten in 6/8, verdeeld in twee groepen van drie, is meteen hoorbaar in het begindeel, maar keert ook telkens terug, met name in de spectaculaire ‘danza final’ waarin een danswedstrijd van de gaucho’s ontaardt in een opwindende explosie van kinetische energie waarmee in een toccata-achtige overgang van furieuze ostinato ritmen teweeg wordt gebracht. Erg subtiel is het niet, wel een vloedgolf van adrenaline en fysieke energie.

Het ballet werd pas in 1952 in zijn geheel uitgevoerd en tot dan toe sinds 1943 alleen in suitevorm.

Er bestond reeds een ook eerder besproken heel geslaagde goedkope Conifer heruitgave van het complete ballet door Gisele Ben-Dor (Naxos 8.557582), maar deze iets rustiger en fraaier klinkende uitgave doet daar zeker niet voor onder. Met warme, gulle stem en zonder overdreven theatraliteit vult Lucas Somoza Ostere de spreekrol in.

Dit mooi gelukte eerste deel van de serie doet nu al verlangen naar het tweede.