Ginastera: Strijkkwartetten nr. 1 op. 20, 2 op. 26, 3 op. 40.  Claudia Montiel (s) met het Cuarteto Latinamercano. Brilliant Classics 9119 (70’08”). 1989/97

Ginastera: Strijkkwartetten nr. 1 op. 20, 2 op. 26, 3 op. 40. Lucy Shelton met het Ensö kwartet. Naxos 8.570780 (73’31”). 2007 

Twee complete opnamen van Ginastera’s drie strijkkwartetten strijden om de voorrang. Het eerste kwartet (1948) start in het ‘vivacissimo’ dat rijk is aan krachtige pizzicati als een sneltrein, komt begrijpelijk tot rust in het vrij lange ‘calmo’ en heeft in de rustig golvende finale iets pastoraals.

Aanzienlijk dissonanter en geavanceerder klinkt het sterk geconcentreerde en van zorg en angst vervulde , soms skeletachtige tweede kwartet (1958, herzien in 1968) dat in het vijfde en laatste deel uitmondt in een ademloos, meeslepend ‘furioso’.

Het uit 1973 stammende derde kwartet is in die zin bijzonder omdat er net als bij Schönbergs tweede strijkkwartet in vier van de vijf delen een sopraan aan te pas komt. Het gaat in dit geval om vier vrij intiem gezongen, deels gesproken niet zo eenvoudige verzen van respectievelijk Juan Ramon Jiménez, Federico Garcia Lorca en Rafael Alberti. Het idioom heeft telkens even iets anders van Barg, Bartók en Penderecki, wat in dit geval best een aanbeveling is. Alleen het deel met de titel ‘Fantastico’ is zonder tekst. Gelukkig zijn deze drie werken redelijk toegankelijk.

Van een uitgesproken voorkeur voor een van beide opnamen is geen sprake. Wat de zang betreft, is Montiel wat idiomatischer, maar beschikt Shelton over de mooiere stem.