Godard: Vioolsonates nr. 1 in c op. 1, nr. 2 in a op. 2, nr. 3 in g op. 9 en nr. 4 in As op. 12. Nicolas Dautricourt en Dana Ciocarlie. Aparté A 124 (2 cd’s, 87’59”). 2015

Veel van wat Vieuxtemps leerling Benjamin Godard (1849-1895) op kamermuziek schreef, heeft uitgesproken een tamelijk sentimenteel salonmuziek karakter. In die categrie vallen bijvoorbeeld de zes Contes de la veillé op. 67 voor pianoduet, de zes Duettini op. 18 voor 2 violen en piano en zes Morceaux op. 128 voor viool en piano. 

Maar het viertal vioolsonates, alle vroege werken die hier eindelijk duidelijk voor het eerst op cd verschijnen, hebben aan andere (betere?) allure. Ze werden gecomponeerd tussen 1866 en 1872, dus voordat Godard 25 jaar werd en klinken vooral heel melodieus en met een treffende ritmiek. Ze hebben ook een robuust, zonnig karakter.

De in 1862 gecomponeerde vierde sonate is het belangrijkst en kan kwalitatief haast op één lijn worden geplaatst met de vioolsonate op. 13 van Fauré.

De over een warm klinkende Stradivarius beschikkende Franse violist Nicolas Dautricourt en zijn Roemeense pianopartner Dana Ciocarlie voelen deze muziek goed aan en geven er een volwaardige, expressieve en verbeeldingsvolle draai aan.