Grofé: Grand Canyon suite (met toegevoegde ‘Cloudburst’ en echt onweer); Gershwin: Porgy and Bess suite. Cincinnati pops orkest o.l.v. Erich Kunzel. Telarc CD 80086 (66’21”). 1986

Grofé: Grand Canyon suite; Gershwin: Porgy and Bess suite (bew. Russell Bennett). Detroit symfonie orkest o.l.v. Antal Dorati. Decca 410.110-2, 430.712-2 (60’05”). 1982

Grofé: Grand Canyon suite; Mississippi suite; Niagara Falls suite. Bournemouth symfonie orkest o.l.v. William Stromberg. Naxos 6.110003 (67’46”). 1999

Voor beeldende kunstenaars is het eenvoudiger om landschappen te registeren dan voor componisten. Als het om Amerikaanse natuurimpressies gaat, kan worden gedacht aan de geschilderde landschappen door Albert Bierstadt en de foto’s van Ansel Adams.

In 1972 reisde Messiaen acht dagen door de Amerikaanse natuurparken, o.a. Bryce canyon met zijn Des canyons aux étoiles als resultaat Mooi uitgevoerd door Chung (DG 471.617-2) en in 2015 schreef Nico Muhly Control: Five landscapes for orchestra; Stephen Lias leverde ook enige bijdragen over de Rocky mountains, Glacier- en Denali park.

Maar ook Ferde Grofé (1892-1972) kon er eerder als componist wat van. De vijfdelige Grand Canyon suite is uit 1931 en verloopt van ‘Sunset’ tot ‘The painted desert en is gebaseerd op indrukken die hij jaren eerder tijdens een kampeertocht opdeed. Achtereenvolgens schildert hij o.a. een woestijn, een naderende storm met onweer en het klip-klap van een muilezel die naar de canyonvloer afdaalt.

De eerste opname van de Grand Canyon suite met Dorati was meteen helemaal raak. Heel effectief, mooi van detail en rijk genuanceerd. De musici uit Cincinnati musiceren op een klein beetje lager niveau, maar hebben geluk met een wat betere opnamekwaliteit. Mooi is wel dat de Telarc geluidstechnici enige tijd in de weer zijn geweest om een goed onweer voor ‘Cloudburst’ op te nemen. Tenslotte lukte dat in Sedona op de grens van Zuid Utah en Arizona. Het is keurig ingedubt en kan wanneer de cd te luid wordt afgespeeld zelfs schade berokkenen aan de bas luidspreker omdat de opname een heel groot dynamisch bereik heeft.

De drie werken op de Naxos cd zijn uit verschillende perioden van Grofé als componist. In 1926 noteerde hij zijn indrukken van de Mississippi rivier (13’38”) in vier deeltjes ‘Father of waters’, ‘Huckleberry Finn’, ‘Old Creole days’ en ‘Mardi gras’. Er zijn ook nog een Death Valley suite uit 1949, een Hollywood suite uit 1965, een Hudson river suite uit 1956 in een opname van Stromberg (Naxos 8,559017) en een Yellowstone suite uit 1960. In 1961 ontstond nog de filmische Niagara Falls suite met vier delen met het laatste ‘Power of Niagara’ als hoogtepunt.

Wat het Gershwin aandeel betreft doen beide opnamen weinig voor elkaar onder.