Guilmant: Symfonie voor orgel en orkest nr. 1 in d op. 42; Widor: Symfonie voor orgel nr. 5 in f op. 42/1; Poulenc: Concert voor orgel, pauken en strijkorkest in g FP. 93. Ian Tracey met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Yan Pascal Tortelier. Chandos CHAN 9271 (79’54”). 1993

Guilmant: Symfonie voor orgel en orkest nr. 2 in A op. 91; Widor: Symfonie voor orgel en orkest nr. 3 op. 69; Franck: Choral nr. 2 in b M. 39. Ian Tracey met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Yan Pascal Tortelier. Chandos CHAN 9785 (71’37”). 1998

De beide orgelsymfonieën van Félix Alexandre Guilmant (1837-1911) uit respectievelijk 1874 en 1906, maar bewerkingen van de orgelsonates nr. 1 en 8 waar uiteraard ook diverse opnamen bestaan. De bewerkingen zijn met veel inzicht door de componist gemaakt en zijn ware trouvailles op het niveau van de derde symfonie van Saint-Saëns.

In de eerste symfonie horen we een triomfantelijk hoofdthema en een even aangenaam tweede, gevolgd door een idyllische pastorale en een grootse, roerige finale. De tweede symfonie begint rustig met een fanfare-achtig motiefje van de violen, gevolgd door een grootse orgelinzet met tutti in een allegro vol aanstekelijke kracht. Het adagio con affetto is uitgesproken romantisch van aard, net als het korte andante dat volgt na een onstuimig scherzo. De finale is heel evocatief en geanimeerd en eindigt met een weer groots slot.

De vertolkingen bezitten veel vaart en verde en de akoestiek van de kathedraal in Liverpool zorgt voor een passende akoestische ambiance zonder de helderheid in gevaar te brengen.

De aanvullende werken komen ook goed naar voren, howel daar deels logischer geordende opnamen van bestaan. Wat Poulenc betreft van Duruflé en Prêtre (EMI 562.649-2) en wat betreft Widor misschien Pincemaille (Solstice SOLCD 181/5 (5 cd’s met de complete 9 orgelsymfonieën).