Glass: Music for the crucible. Miranda Cuckson (v) en Jefry Zeigler (vc). Orange Mountain Music OMM 0112 (41’10”). 2016

In 1996 verfilmde Nicolas Hytners de historische drama film The crucible over Arthun Millers gelijknamige toneelstuk over de zeventiende eeuwse heksenprocessen van Salem uit 1953 onder de titel The crucible.

Het mooie is, dat crucible in vertaling zowel ‘smeltkroes’ als ‘vuurproef’ betekent. Het uitgangspunt is in iedere geval dat veel vaste stoffen bij hoge temperaturen smelten. Bij Miller gaat het erom dat aan het eind van het stuk de maatschappij uiteenvalt en zich overgeeft aan waangedachten, aan manies en zo zijn ziel verliest.

Dat was kennelijk een motief dat Philip Glass, altijd geboeid door sociale ontwikkelingen, aansprak. Hij schreef ruim veertig minuten muziek voor viool en cello bij deze film,doch in de praktijk werd daarvan slechts ongeveer de helft gebruikt. Dat gebeurde ook bij een productie bvan het toneelstuk op Broadway in 2016, waarvoor Glass nog extra een aantal traditionele hymnes bewerkte.

In deze opname zijn die weggelaten, net als het korte stuk voor viool, cello en orgel dat hij op het laatste moment had toegevoegd. Wat overbleef zijn twintig korte deeltjes.  

Waarschijnlijk moeten we het zo zien dat de viool en de cello niet alleen een oude, tijdeloze wereld vertegenwoordigen, maar ook licht en duister, goed en kwaad, vrouw en man, recht en onrecht.

Muziek die stimuleert tot nadenken, zeker in een vertolking die zo goed is als deze.