Ghedini: Appunti per un credo; Musica notturna; Studi per un affresco di battaglia; Sonata da concerto. Andrea Tacchi (v), Chiara Morandi (v), Andrea Oliva (fl) met het Toscaans orkest o.l.v. Daniele Rustioni. Sony 88985-36641-2 (58’45”). 2014

Vooral als leraar van Guido Cantelli, Claudio Abbado, Niccolò Castiglioni en Luciano Berio was Giorgio Federico Ghedini (1892-1942) bekend, maar hij dirigeerde eveneens en componeerde ook orkestwerken – soms met solo instrumenten – vocale werken, een paar opera’s en filmmuziek. Het meeste daarvan is door de tand des tijds aangeknaagd.

Wat onbelicht bleef zijn liefde voor oude Italiaanse muziek. Zo maakte hij tegenwoordig goed bruikbare transcripties van werken van Frescobaldi, Monteverdi en de Gabrieli’s.

Die belangstelling voor oude muziek blijkt ook uit de hier opgenomen vier werken. In Apunti per un credo uit 1961 gaat hij zelfs terug tot de asymmetrische melodieën van het Gregoriaans, die hij gepaard doet gaan met een verlevendigende asymmetrie van het ritme.

Musica notturna uit 1947 maakt een zwoele indruk, maar is opvallend door de figuraties die een stel solisten – eerst twee violen, later een mandoline – inbrengt en zo bewust herinneringen aan Vivaldi wekt. 

De Studi per un affresco di battaglia werd pas in 1962 geschreven als herinnering aan de slachting van partizanen door de Duitsers in 1944. Een aan het begin dreigend klinkend werk dat desolaat en uitgeput eindigt met wat tromslagen.

De Sonata da concerto werd in 1958 gecomponeerd voor fluit en strijkorkest. Zo ontstond al met al een mooi programma dat in zijn geheel een mooie afspiegeling vormt van Ghedini’s boeiende orkestwereld.

Gelukkig staan de uitvoeringen onder de jonge dirigent Rustioni op hoog peil. Daarom werd dit meer dan alleen een mooi en interessant klinkende kennismaking met Ghedini.

Wie eens meer orkestwerken van deze componist wil horen, zij gewezen op een opname van het Romeins symfonie orkest onder Francesco la Vecchia (Naxos 8.573006) met Architetture,  Contrappunti en Marinesca e baccanale. Verder de beide Vioolsonates en de twee Poemi met Emy Bernecoli en Massimo Giuseppe Bianchi (Naxos 8.572828) en een liederenplaat van Tiziana Scandaletti en Riccardo Piacentini (Nuova Era 7365).