Galuppi: ‘Superbo di me stesso’ uit L’Olimpiade; ‘Di madre ai cari amplessi’ uit  Scipione in Cartagine; Concerti a quattro nr. 1 in g en 6 in Bes; ‘Ah, di lete dall’onda profonda’ uit Il sagrifizio di Jefte; Voi che languite; ‘Cedo alla sorte’ uit Il trionfo della continenza; ‘È pena troppo barbara’, ‘Benchè giusto a vendicarmi’ uit Antigone. Catherine King (ms) met Canto di Orfeo o.l.v. Gianluca Capuano. Avie AV 2116 (71’31”). 2006

Wie in Wikipedia even vluchtig kijkt naar de gegevens over Baldassare Galuppi zal verbaasd zijn over het grote aantal van 112 opera’s dat hij op libretti van Goldoni en Metastasio schreef. Daarbij gaat het meest om de opera buffo vorm. Maar het schreef ook seria materiaal en dat horen we hier.

Alles in vergetelheid geraakt en zelfs toen in 2006 Galuppi’s driehonderdste verjaardag herdacht kon worden, gaf de muziekindustrie nauwelijks blijk van erkenning.

Onder de titel Vergeten aria’s van een Venetiaanse meester deed Avie gelukkig wel een poging om verdiende aandacht aan de componist te schenken. Het gaat om aardig materiaal uit de jaren 1730 en 1740 voordat hij met Goldoni ging samenwerken.

Metastasio, de nestor van de opera seria librettisten, vond dat Galuppi de emoties van zijn materiaal niet ten volle uitbuitte. Maar luister eens naar de welsprekende aria’s uit Antigone om te ervaren dat hij ongelijk had. Het gaat hier in het algemeen ok niet om bravouraria’s, maar om licht pathetische arie d’affetto zoals goed blijkt uit het Scipione fragment (met trompetten) en uit Voi che languite uit een onbekende opera.

De Engelse mezzo Catherine King zingt dit best aantrekkelijke materiaal met een stevige, heldere toon, niet teveel vibrato en tamelijk op de man af. Ze is vocaal wendbaar en fraseert elegant.

Het mooist lukte mogelijk de virtuoze castraataria ‘Benché giusto a vedicarmi’. De begeleiding getuigt van verve en verbeeldingskracht, zoals met name blijkt uit de beide Concerti a quattro met grappige effecten die de Corellistijl te buiten gaan.